![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Caravaggio_-_I_Musici.jpg/640px-Caravaggio_-_I_Musici.jpg&w=640&q=50)
Koncert (obraz Caravaggia)
obraz Caravaggia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Koncert – obraz olejny na płótnie o wymiarach 87,9 × 115,9 cm namalowany przez Caravaggia w 1595 roku. Obecnie znajduje się w Metropolitan Museum of Art w Nowym Yorku. Płótno jest znane także pod tytułem Muzycy lub Muzykanci.
![]() | |||
Autor |
Caravaggio | ||
---|---|---|---|
Data powstania |
ok. 1595 | ||
Medium | |||
Wymiary |
87,9 × 115,9 cm | ||
Miejsce przechowywania | |||
Miejscowość | |||
Lokalizacja | |||
|
Zamawiającym obraz był kardynał Francesco Maria Del Monte, który pragnął utrwalenia na płótnie klimatu swojego dworu[1]. Dzieło jest portretem trzech młodych mężczyzn zajętych wykonywaniem ćwiczenia muzycznego, towarzyszą im nuty i instrumenty strunowe. Na obrazie znajduje się również przedstawienie alegorii pogańskiej – amorka chwytającego w rękę winogrono, co ma prawdopodobnie wydźwięk erotyczny. Centralna postać – lutnista – z roztargnieniem dotykająca strun instrumentu, to prawdopodobnie przyjaciel Caravaggia – Mario Minniti. Zaś postać w tle przypomina samego Caravaggia[2][3].
Wyraźnie świecka scena koncertu nawiązuje do dawnej tradycji obrazów „koncertowych”, gatunku wywodzącego się z Wenecji, którego przykładem jest, we wcześniejszej formie, Koncert wiejski Tycjana[2]. Była to jak dotąd najbardziej ambitna i złożona kompozycja Caravaggia, a artysta najwyraźniej miał trudności z malowaniem czterech postaci ściśniętych w ciasnym wnętrzu. W efekcie jest to raczej niezgrabna i dość chaotyczna scena próby muzyków, którzy nie mają związku ani ze sobą, ani z przestrzenią obrazu[2].
Obraz nie jest w dobrym stanie, ponieważ w ciągu dwustu lat, które spędził w zapomnieniu, po zniknięciu w szeregu nieznanych kolekcji na początku XVIII wieku, uległ w znacznym stopniu zniszczeniu. Skrzypce i strona z nutami na pierwszym planie zostały w dużej mierze zrekonstruowane przez współczesnych konserwatorów; lutnia straciła struny. Ale fundamentalna oryginalność i dziwność dzieła pozostają nienaruszone, pomimo złuszczenia farby na znacznych obszarach obrazu[2].