Kość piszczelowa
kość kończyny dolnej czworonoga / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kość piszczelowa, piszczel (łac. tibia) – podstawowa kość goleni, leżąca po stronie przyśrodkowej. Koniec bliższy ukształtowany jest w postaci kłykcia bocznego i przyśrodkowego; ich powierzchnie stawowe wchodzą w skład stawu kolanowego. Między kłykciami leży tzw. wyniosłość międzykłykciowa, która składa się z dwóch guzków – bocznego i przyśrodkowego. U podstawy kłykcia bocznego na jego tylno-bocznej powierzchni znajduje się powierzchnia stawowa strzałkowa, która służy do połączenia z głową strzałki. Trzon kości piszczelowej ma przekrój trójkątny, najbardziej widoczny jest brzeg przedni, który rozpoczyna się poniżej kłykci guzowatością piszczeli. Brzeg przedni kości piszczelowej i jej powierzchnia przyśrodkowa pokryte są tylko skórą i są dobrze wyczuwalne przez skórę. Po stronie bocznej dalszej kości piszczelowej znajduje się wcięcie strzałkowe. Dolna powierzchnia nasady tworzy powierzchnię stawową dolną i służy do połączenia z kością skokową, wchodzącą w skład kości stopy. U konia kość piszczelowa wyróżnia się obecnością kostki bocznej po bocznej stronie ślimaka. Psy i świnie mają w jego miejscu wcięcie strzałkowe[1].