Model atomu Lewisa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Model atomu Lewisa (w oryginale ang. cubical model, pol. model sześcienny) – historyczny model budowy atomu, opublikowany w 1916 (choć opracowany już w 1902) przez amerykańskiego fizykochemika Gilberta N. Lewisa. Zakłada on m.in., że powłoki elektronowe mają kształt sześcianów, a elektrony rozmieszczone są na ich wierzchołkach. Model Lewisa ma charakter jakościowy. W przeciwieństwie do konkurencyjnego wówczas modelu atomu Bohra nie dostarcza aparatu matematycznego do obliczenia np. energii powłok czy długości linii widmowych[1] . Jest także sprzeczny z ówczesną, choć nieugruntowaną jeszcze wówczas[2], wiedzą o kształcie atomów czy też ruchu elektronów na powłokach. Pozwala on jednak przewidzieć niektóre własności wiązań chemicznych (np. regułę Abegga). Był punktem wyjścia do opracowania przez Lewisa teorii wiązania kowalencyjnego i koncepcji struktury punktowej[1] .
Model wyszedł z użycia w obliczu rozwoju mechaniki kwantowej[3] , której jednym z rezultatów jest wprowadzona do obiegu naukowego w 1926 teoria atomu oparta na koncepcji orbitali.
Lewis zdawał sobie sprawę z niekompletności modelu, dostrzegając np. to, że nie wyjaśnia on własności chemicznych pierwiastków spoza grup głównych[4], jak również błędnie implikuje obecność 8 elektronów na powłoce zewnętrznej atomu helu[5].