Monaster św. Marii Magdaleny w Wilnie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monaster św. Marii Magdaleny – prawosławny żeński monaster w Wilnie. Od 1923 jedyny żeński klasztor w eparchii wileńskiej i litewskiej. Powołany do życia ukazem carskim 9 listopada 1864, w epoce nasilenia rusyfikacji ziem dawnej Rzeczypospolitej, zajmował początkowo zabudowania dawnego klasztoru wizytek przy ulicy Rossa. Należący do niego kościół został zaadaptowany na monasterską cerkiew św. Marii Magdaleny. Wspólnotę wileńską tworzyły zakonnice z klasztoru św. Aleksego w Moskwie, które prowadziły przy klasztorze szkołę, przytułek dla sierot oraz pracownie: wyrobu szat liturgicznych oraz pisania ikon. Monaster działał do 1915, gdy przebywające w nim zakonnice (114 mniszek i posłusznic), ulegając podsycanej carską propagandą panice, opuściły klasztor decydując się na bieżeństwo.
Cerkiew monasterska św. Aleksandra Newskiego | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | |||
Eparchia | |||
Ihumenia | |||
Klauzura |
nie | ||
Typ monasteru |
żeński | ||
Liczba mniszek (2014) |
9[1] | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew | |||
Cerkiew |
Ikony Matki Bożej „Radość i Pocieszenie” w Posakiszkach | ||
Założyciel klasztoru | |||
Data budowy |
1865 | ||
54°39′57″N 25°17′13″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Po I wojnie światowej do Wilna wróciły wizytki, które otrzymały z powrotem swój klasztor przy ulicy Rossa. Z inicjatywy biskupa wileńskiego i litewskiego Eleuteriusza (Bogojawleńskiego) prawosławne mniszki przeniosły się do jednego z budynków monasteru Świętej Trójcy w Wilnie, a w 1937 do zabudowań dawnej szkoły przy cerkwi św. Aleksandra Newskiego. Do ich opuszczenia zostały zmuszone przez władze radzieckie w 1960. Od tego momentu wspólnota monastyczna zamieszkiwała w jednym ze skrzydeł kompleksu męskiego monasteru Świętego Ducha w Wilnie; powrót do dawnego miejsca nastąpił w 2015[2].