Nadwyżka konsumenta
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nadwyżka konsumenta – różnica pomiędzy kwotą, jaką nabywca jest skłonny zapłacić za dane dobro, a kwotą jaką rzeczywiście zapłacił[1].
Jest miarą korzyści czerpanej z konsumpcji danej ilości dobra i jedną z kluczowych kategorii analizy w ekonomii dobrobytu.
Zgodnie z prawem malejącej użyteczności krańcowej wraz ze zwiększaniem się wielkości konsumpcji danego dobra, kolejne jego jednostki powodują coraz mniejszy przyrost użyteczności dla konsumenta. Z tego powodu jest on skłonny płacić coraz mniej za kolejne jednostki dobra i będzie kupował dopóty, dopóki jego skłonność do zapłaty zrówna się z rynkową ceną towaru. Różnica jego skłonności do zapłaty i ceny rynkowej stanowi nadwyżkę konsumenta.