Niszczyciele rakietowe typu Perth
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niszczyciele rakietowe typu Perth – typ trzech australijskich niszczycieli rakietowych, zbudowanych w latach 60. XX wieku w USA dla Royal Australian Navy, będący zmodyfikowaną wersją amerykańskich niszczycieli typu Charles F. Adams.
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia |
Defoe (Bay City) | ||
Wejście do służby |
1965-1967 | ||
Wycofanie |
1999-2001 | ||
Zbudowane okręty |
3 | ||
Okręty w służbie |
0 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
4720 t | ||
Długość |
133,2 m | ||
Szerokość |
14,3 m | ||
Zanurzenie |
6,1 m | ||
Napęd |
2 turbiny parowe z przekładniami, 2 śruby | ||
Prędkość |
33 węzły | ||
Zasięg |
6000 mil morskich przy prędkości 14 węzłów | ||
Załoga |
310 | ||
Uzbrojenie |
2 armaty automatyczne kalibru 127 mm | ||
|
Wszystkie trzy okręty zostały wycofane ze służby w latach 1999-2001.
Okręty odpowiadały ogólnie późnym jednostkom typu Charles F. Adams, z pojedynczą wyrzutnią pocisków Mk 13 i nowszym zestawem radarów (SPS-40 i SPS-52B)[1]. Główną różnicą w stosunku do okrętów amerykańskich było zastosowanie australijskich rakietotorped Ikara w miejsce ASROC, z dwoma wyrzutniami i magazynem pocisków między kominami[1]. Wyróżniał je także radar naprowadzania systemu Ikara w obłej osłonie na dachu pomostu bojowego[1]. W drugiej połowie lat 70. okręty zostały zmodernizowane: system pocisków przeciwlotniczych Tartar został zamieniony na nowszy Standard SM-1MR, a wieże dział Mk 42 doprowadzono do standardu Mod 10[1]. „Perth” został zmodernizowany w ten sposób w USA w latach 1974-75, a pozostałe niszczyciele w Australii do 1979 roku[1]. W połowie lat 80. zamontowano dwa zestawy artyleryjskie CIWS 20 mm Phalanx oraz dostosowano wyrzutnie rakiet do wystrzeliwania pocisków przeciwokrętowych Harpoon[1].