Oblężenie Vicksburga
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oblężenie Vicksburga – starcie zbrojne, które było jednym z ostatnich większych epizodów kampanii na Missisipi będącej częścią wojny secesyjnej. W serii manewrów generał Ulysses Grant wraz z Armią Tennessee przekroczył rzekę Missisipi i pokonał armię konfederatów broniącą się wokół Vicksburga.
wojna secesyjna | |||
Oblężenie Vicksburga, Kurz i Allison. | |||
Czas |
18 maja 1863 – 4 lipca 1863[1] | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo USA | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
32°20′37″N 90°51′04″W |
Gdy dwa główne ataki (19 i 22 maja) sił Unii zostały odparte przy wysokich stratach, generał Grant zdecydował się 25 maja na oblężenie miasta. Bez dostaw żywności i amunicji załoga Vicksburga skapitulowała 4 lipca po ponad czterdziestu dniach oblężenia. Ten sukces (wraz z kapitulacją 9 lipca Portu Hudson) dał dowództwu Unii możliwość utrzymania Missisipi aż do końca konfliktu.
Kapitulacja obrońców Vicksburga jest czasami uznawana, wraz z klęską Roberta E. Lee pod Gettysburgiem, za punkt zwrotny w Amerykańskiej wojnie domowej. Zdobycie miasta spowodowało także odcięcie szlaków komunikacyjnych Konfederatów w rejonie Missisipi aż do końca wojny. Vicksburg w wyniku oblężenia i kapitulacji nie obchodził święta Niepodległości (przypadającego 4 lipca) przez około osiemdziesiąt lat[potrzebny przypis].