Ochrona katodowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ochrona katodowa – jedna z elektrochemicznych metod ochrony metali przed korozją elektrochemiczną, która polega na tym, że do chronionej konstrukcji dołącza się zewnętrzną anodę. Powierzchnia chronionego metalu staje się katodą – elektrodą, na której zachodzą reakcje redukcji depolaryzatora, a nie zachodzi utlenianie metalu, czyli jego korozja[2][3][4].
Przebieg reakcji katodowych można wywołać, opcjonalnie:
- stosując zewnętrzne źródło napięcia (ochrona katodowa elektrolityczna)
- zapewniając kontakt chronionej konstrukcji z protektorem – metalem o niższym potencjale w środowisku korozji (ochrona katodowa galwaniczna, ochrona protektorowa)