Park Narodowy Galiczica
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Park Narodowy Galiczica (mac. национален парк Галичица) – park narodowy położony w południowo-zachodniej części Macedonii Północnej, przy granicy z Albanią. Został założony w 1958 roku[1]. Obejmuje pasmo górskie o tej samej nazwie, znajdujące się pomiędzy jeziorami Ochrydzkim i Prespańskim. Obejmuje obszar o powierzchni 22 750 ha, z czego około 11% jest własnością prywatną. Najniższym punktem w parku jest poziom jeziora Ochrydzkiego, które położone jest na wysokości 695 m n.p.m. Z kolei tafla jeziora Prespańskiego znajduje się na wysokości 850 m n.p.m. Najwyższym szczytem parku, jak i całego pasma górskiego, jest góra Kota, która wznosi się na wysokość 2265 m n.p.m. Park Narodowy obejmuje rozległe obszary otwartego i górzystego terenu. Dominują tu lasy liściaste, roślinność trawiasta oraz tereny suche i skaliste. Występują tu również głębokie oraz strome zbocza przy obu jeziorach. Park podzielony jest na 4 części[2][3][4].
park narodowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Data utworzenia |
1958 | ||
Powierzchnia |
227.5 km² | ||
40°56′30″N 20°48′23″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Galiczica zbudowana jest głównie z paleozoicznych krzemianów metamorficznych, które pokrywa warstwa gąbczastej masy wapienia o miąższości 500–550 m. Powierzchnia geologiczna i morfologia gór ma znaczący wpływ na charakter krajobrazu i estetycznych walorów parku. Stanowią jeden z warunków do powstania dużej różnorodności biologicznej i charakterystycznej przyrody[3].
Masyw Galiczicy jest jednym z najbardziej suchych gór w Macedonii Północnej. Na jego obszarze jest tylko kilka trwałych źródeł, z bardzo niską wydajnością. Czasami pomimo zim o obfitych opadach śniegu, źródła wysychają w lecie[3].