Philip Sidney
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sir Philip Sidney (ur. 30 listopada 1554, zm. 17 października 1586) – angielski poeta i prozaik.
Data urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data śmierci | |||
Narodowość |
angielska | ||
Język |
angielski | ||
Dziedzina sztuki |
poeta, prozaik | ||
| |||
| |||
|
Syn hrabiego Leicester. Był humanistą i dworzaninem królowej Elżbiety. Po ukonczeniu w roku 1570 studiów humanistycznych na Uniwersytecie Oksfordzkim uzyskał pozwolenie na podróż do Francji na dwór królewski, który opuścił po rzeźi hugenotów. Następnie podróżował po Niemczech, Austrii i Włoszech. Podczas pobytu w Wenecji poznał Tintoretta i Veronese[1]. W 1574 roku odwiedził Polskę. W Wenecji studiował astronomię i geometrię, następnie zajmował się naukami ścisłymi, korespondując m.in. z uczonym Hubertem Languefem. Poległ w bitwie pod Zutphen w Niderlandach. Zyskał sławę jako idealny żołnierz, kochanek i dworzanin. Podobno leżąc śmiertelnie ranny na polu bitwy pod Zutphen, oddał swoją manierkę z wodą innemu rannemu, mówiąc: „Twoja potrzeba jest większa od mojej” (ang. Thy need is greater than mine)[2].
Pozostawił po sobie romans pasterski prozą Arcadia (1590), cykl sonetów miłosnych Astropel and Stella (1591) oraz rozprawę teoretyczną Obrona poezji (1595, polski przekład z 1933), w której głosił prawo poety do wyobraźni i fantazji przetwarzającej rzeczywistość.