Program Fulbrighta
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Program Fulbrighta – największy program wymiany naukowej i kulturowej między Stanami Zjednoczonymi a innymi krajami, przez wielu uznawany za jeden z najbardziej prestiżowych, z reputacją daleko wykraczającą poza środowisko akademickie. Jego głównym celem jest budowanie wzajemnego porozumienia między obywatelami Stanów Zjednoczonych a obywatelami innych krajów. W ramach Programu wybrani w drodze otwartego konkursu obywatele USA mogą otrzymać stypendium na rozwijanie swoich talentów za granicą – realizację studiów, badań naukowych lub zajęć dydaktycznych. Obywatele innych krajów mają możliwość realizowania podobnych działań w Stanach Zjednoczonych..
Program bierze swoją nazwę od senatora Jamesa Williama Fulbrighta, inicjatora funduszu utworzonego na potrzeby międzynarodowej wymiany studentów w dziedzinie edukacji, kultury i nauki.
Działający od 1946 r. program Fulbrighta obecny jest w ponad 160 krajach. Wśród grona ponad 390 tys. absolwentów można znaleźć 60 laureatów Nagrody Nobla, 86 laureatów Nagrody Pulitzera, 75 stypendystów Fundacji MacArthurów oraz 37 głów państw. Rocznie na całym świecie przyznawanych jest około 8 000 stypendiów[1]. W Polsce Program funkcjonuje nieprzerwanie od 1959 r.