Protostela
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Protostela – rodzaj walca osiowego (steli), występującego u prymitywnych roślin naczyniowych. W protosteli centralną część w całości zajmuje drewno otoczone cylindrem łyka[1]. Brakuje rdzenia charakterystycznego dla innych, ewolucyjnie późniejszych typów steli (np. syfonosteli i diktiosteli). Protostelę spotyka się u kopalnych roślin naczyniowych (np. ryniofitów), u roślin współczesnych zaś u widłaków oraz przedstawicieli monilofitów (dawniej łączonych w jeden takson nazywany paprotnikami). U wszystkich współczesnych paprotników protostela wykształca się w dolnych częściach pędu, podczas gdy w później rozwijających się, wyższych częściach pędu w środku walca osiowego rozwija się zwykle tkanka miękiszowa, tworząc syfonostelę[2].