Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn (nl. Het Belgisch voetbalelftal voor mannen, fr. L'équipe de Belgique masculine de football, niem. Die belgische Fußballnationalmannschaft der Männer) – narodowy zespół piłkarzy nożnych Belgii. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialny jest Królewski Belgijski Związek Piłki Nożnej. Reprezentacja od 1904 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 UEFA. Większość spotkań w roli gospodarza rozgrywa na Stadionie Króla Baudouina I w Brukseli.
Przydomek |
nl. De Rode Duivels | ||||
---|---|---|---|---|---|
Związek | |||||
Sponsor techniczny | |||||
Trener | |||||
Asystent trenera |
Andreas Hinkel | ||||
Skrót FIFA |
BEL | ||||
Ranking FIFA |
4. (1798.46 pkt.)[infobox 1] | ||||
Miejsce w rankingu Elo |
4. (2069 pkt.) | ||||
Zawodnicy | |||||
Kapitan | |||||
Najwięcej występów |
Jan Vertonghen (152) | ||||
Najwięcej bramek |
Romelu Lukaku (83) | ||||
Mecze | |||||
Pierwszy mecz Belgia 3:3 Francja (Ukkel, Belgia; 1 maja 1904) | |||||
Najwyższe zwycięstwo Belgia 9:0 Zambia (Bruksela, Belgia; 4 czerwca 1994) Belgia 10:1 San Marino (Bruksela, Belgia; 28 lutego 2001) Belgia 9:0 Gibraltar (Liège, Belgia; 31 sierpnia 2017) Belgia 9:0 San Marino (Bruksela, Belgia; 10 października 2019) | |||||
Najwyższa porażka Anglia (amatorzy) 11:2 Belgia (Londyn, Anglia; 17 kwietnia 1909) | |||||
Medale | |||||
Igrzyska olimpijskie | |||||
| |||||
Mistrzostwa świata | |||||
| |||||
Mistrzostwa Europy | |||||
| |||||
| |||||
| |||||
| |||||
Strona internetowa | |||||
|
Czternastokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata (1930, 1934, 1938, 1954, 1970, 1982, 1986, 1990, 1994, 1998, 2002, 2014, 2018, 2022), najlepszy wynik osiągając w roku 2018, kiedy po przegranej z Francją (0:1) w półfinale i po zwycięstwie z Anglią (2:0) w meczu o trzecie miejsce zdobyła brązowy medal. Wcześniej belgijska ekipa trzykrotnie kończyła swój udział w światowym czempionacie na 1/8 finału (1990, 1994, 2002) i raz na ćwierćfinale (2014). W 1986 roku na mistrzostwach w Meksyku Belgia przegrała w półfinale z Argentyną (0:2), po czym zajęła czwarte miejsce po porażce z Francją (2:4). Znacznie lepiej powodziło im się w rozgrywkach o Puchar Europy – Belgowie w sześciu występach o prymat w Europie (1972, 1980, 1984, 2000, 2016, 2020) dwukrotnie kończyli swój udział w mistrzostwach Starego Kontynentu w najlepszej trójce (1972 i 1980), dwa razy zakończyli rozgrywki na ćwierćfinale (2016, 2020).
Belgia jest czołowym zespołem pod względem kolejnych awansów do mistrzostw świata z gier eliminacyjnych – od 1982 do 2002 roku grała bez przerwy na światowym czempionacie. Lepiej prezentują się tylko zespoły Niemiec (od 1954 do 2014, w 1974 i 2006 jako gospodarz), Brazylii (awans w każdych eliminacjach – w 1950 i 2014 jako gospodarz) i Argentyny (od 1974, w 1978 jako gospodarz), jak również drużyny Włoch (od 1962 – gospodarz w 1934 i 1990), Hiszpanii (od 1978 – gospodarz w 1982) oraz Korei Płd (od 1986 – współgospodarz w 2002).
Największym osiągnięciem futbolu belgijskiego jest złoty medal Igrzysk Olimpijskich z 1920 roku oraz brązowy z 1900 roku.