Tang Junyi (ur. 17 lutego 1909 w Yibin w prow. Syczuan[1], zm. 2 lutego 1978 w Hongkongu[2]) – chiński filozof, reprezentant neokonfucjanizmu.
Szybkie fakty Nazwisko chińskie, Pismo uproszczone ...
Zamknij
Urodził się jako najstarsze dziecko w rodzinie lokalnego uczonego[1]. Studiował w Pekinie i Nankinie, nawiązując przyjaźń m.in. z Fang Dongmeiem i Xiong Shili. Po zwycięstwie komunistów w Chinach w 1949 roku osiadł na stałe w Hongkongu, gdzie był jednym z założycieli New Asia College[3]. Po utworzeniu w 1963 roku Chinese University of Hong Kong został pierwszym dziekanem jego wydziału filozofii. W 1973 roku przeszedł na emeryturę. W sierpniu 1976 roku zdiagnozowano u niego raka płuc, który był bezpośrednią przyczyną śmierci[2].
Reprezentował idealistyczny odłam neokonfucjanizmu[4], poza chińskimi klasykami wpływ na jego formację intelektualną wywarli Platon i Hegel[5]. Uważał serce-umysł za substancję świata i podstawę wszelkiego istnienia, utożsamiając je z platońską triadą Prawdy, Dobra i Piękna. Natura ludzka jest dobra i poprzez samorealizację zgodnie z wartościami zawartymi w sercu-umyśle może osiągnąć zjednoczenie z Bogiem. Zdaniem Tanga przyjęcie zachodnich ideałów i instytucji spowodowało podkopanie fundamentów chińskiej kultury, wobec czego należy dokonać jej moralnej odnowy oraz przeinterpretowania przyswojonych elementów kultury zachodniej w duchu powrotu do tradycyjnych wartości[4].