Tetrabiblos
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tetrabiblos (stgr. Τετράβιβλος, łac. Quadripartitum, Czworoksiąg) – potoczna nazwa Apotelesmatiki (Αποτελεσματικά, Skutki, Wpływy) antycznego traktatu o tematyce astrologicznej, autorstwa Klaudiusza Ptolemeusza[1]. Obok astronomicznego Almagestu i Geografii jedna z najważniejszych prac tego greckiego uczonego działającego w Aleksandrii w II wieku n.e.[2] Z analizy porównawczej tekstów[uwaga 1] wynika, że Czworoksiąg był chronologicznie późniejszy[3], a dla Ptolemeusza był naturalną kontynuacją Almagestu[4].
Weneckie wydanie Erharda Ratdolta z 1484 łacińskiego tłumaczenia Platona z Tivoli | |
Autor | |
---|---|
Tematyka |
Astrologia |
Data powstania |
II wiek n.e. |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język |
Współcześnie dziwić może fakt, że ten sam człowiek, który pisał o astronomii na podstawie przesłanek czysto naukowych, zajmował się również astrologią. Ptolemeusz uważał co prawda, że astrologia jakkolwiek od niej zależna stanowi naturalne uzupełnienie astronomii. Taka była tradycja, na której opierał się grecki uczony i jej kompendium zawarł w tekście Czworoksięgu[5]. Astrologia była powszechnie akceptowana w całym imperium rzymskim i ulegały jej największe umysły epoki jak choćby Galen[6]. W późnym antyku, obfitującym w polityczne i religijne zawirowania, była również jednym ze sposobów obniżania napięcia związanego z niepokojem o przyszłe wydarzenia i własne bezpieczeństwo[7].