Tomasz z Gubina
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tomasz z Gubina – pierwszy wójt dziedziczny[1] i lokator[uwaga 1][2] Poznania (w 1253[3]) na lewym brzegu Warty. Jak wskazuje przydomek, pochodził z Gubina.
Książęta Przemysł I i Bolesław Pobożny, lokując miasto na prawie magdeburskim[4] zobowiązali Tomasza z Gubina do sprowadzenia osadników niemieckich[uwaga 2], których on prawdopodobnie przeniósł z pogranicza śląsko-saskiego[5]. Nadali jemu i jego potomstwu wójtostwo dziedziczne, dzięki temu posiedli różne przywileje finansowe i gospodarcze (m.in. otrzymywali część pieniędzy z kar nakładanych na mieszkańców). Otrzymał również władzę sądowniczą w nowym mieście[uwaga 3].