Zespół abstynencyjny
objawy kliniczne występującym u osób uzależnionych, w sytuacji zaprzestania przyjmowania danej substancji lub zmniejszenia jej dawek / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zespół abstynencyjny (inaczej zespół odstawienny, ang. substance withdrawal) – jest zespołem objawów występującym u osób uzależnionych od określonej substancji, do ujawnienia którego dochodzi w sytuacji zaprzestania przyjmowania danej substancji lub zmniejszenia jej dawek[1][2].
Zespoły abstynencyjne mogą występować w przebiegu uzależnienia od różnych substancji. Do najczęstszych w praktyce klinicznej zespołów abstynencyjnych należą[1]:
- zespół abstynencyjny alkoholowy (którego ciężką, powikłaną postacią jest majaczenie drżenne inaczej majaczenie alkoholowe, łac. delirium tremens)
- zespół abstynencyjny opioidowy
- zespół abstynencyjny nikotynowy
- zespół abstynencyjny kanabinolowy
- zespół abstynencyjny w przebiegu uzależnienia od leków uspokajających i nasennych
W zależności od substancji będącej przyczyną uzależnienia poszczególne zespoły cechują się odmiennymi objawami i przebiegiem[1].
Ryzyko wystąpienia zespołu abstynencyjnego oraz jego nasilenie są tym wyższe, im dłuższy był okres stosowania danej substancji, im większe były jej dawki w ostatnim czasie i im bardziej gwałtowne było odstawienie danej substancji. W przypadku części zespołów abstynencyjnych – łagodnych, przebiegających bez powikłań – dochodzi do samoistnego ustąpienia objawów. Niektóre postacie zespołów abstynencyjnych mogą jednak mieć ciężki przebieg i stanowić istotne zagrożenia dla życia pacjenta. Przykładem takiego zespołu abstynencyjnego powikłanego jest majaczenie drżenne, (łac. delirium tremens) – bez pomocy medycznej w około 20% przypadków prowadzi do śmierci, natomiast intensywne leczenie w warunkach szpitalnych pozwala znacznie ograniczyć śmiertelność[1].