กล้องโทรทรรศน์
From Wikipedia, the free encyclopedia
บทความนี้เกี่ยวกับอุปกรณ์ที่ใช้ส่องขยายวัตถุที่อยู่บนท้องฟ้า สำหรับอุปกรณ์สำหรับรับภาพและเสียงจากการแพร่ข้อมูล ดูที่ โทรทัศน์
กล้องโทรทรรศน์ คืออุปกรณ์ที่ใช้ขยายวัตถุท้องฟ้าโดยอาศัยหลักการรวมแสง หรือ รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อให้สามารถมองเห็นวัตถุท้องฟ้าที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า หรือทำให้มองเห็นได้ชัดขึ้น และมีขนาดใหญ่ขึ้น[1] กล้องโทรทรรศน์ได้ถูกคิดค้นขึ้นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1608 โดยฮันส์ ลิปเปอร์แฮย์ช่างทำแว่นตาชาวฮอลันดาคนหนึ่ง[2] ซึ่งต่อมาค้นพบว่าหากนำเลนส์มาวางเรียงกับให้ได้ระยะที่ถูกต้องเลนส์สามารถขยายภาพที่อยู่ไกล ๆ ได้ใกล้ขึ้น และ 1 ปีต่อมา กาลิเลโอ กาลิเลอิ ก็ได้นำมาปรับปรุงสร้างในแบบของตัวเองแล้วใช้สำรวจท้องฟ้าเป็นครั้งแรก[3][4] โดยในตอนนั้นเป็นกล้องโทรทรรศน์แบบหักเหแสงที่มีกำลังขยายไม่ถึง 30 เท่า เท่านั้นแต่ก็ทำให้เห็นรายละเอียดต่าง ๆ มากมายของดวงดาวต่างๆที่ยังไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มมาสำรวจท้องฟ้าโดยใช้กล้องโทรทรรศน์