คำพูน บุญทวี
From Wikipedia, the free encyclopedia
คำพูน บุญทวี (26 มิถุนายน พ.ศ. 2471 – 4 เมษายน พ.ศ. 2546) นักเขียนสารคดี เรื่องสั้น และนวนิยายเกี่ยวกับชีวิตของชาวไทย
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
ข้อมูลเบื้องต้น คำพูน บุญทวี จ.ภ., เกิด ...
คำพูน บุญทวี | |
---|---|
เกิด | 26 มิถุนายน พ.ศ. 2471 ตำบลทรายมูล จังหวัดยโสธร |
เสียชีวิต | 4 เมษายน พ.ศ. 2546 (74 ปี) |
นามปากกา | คำพูน บุญทวี คร้าม ควนเปลว พงศ์พริ้ง |
อาชีพ | นักเขียน |
สัญชาติ | ไทย |
แนว | |
ผลงานที่สำคัญ | ลูกอีสาน |
รางวัลสำคัญ | ศิลปินแห่งชาติ - สาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. 2544 |
คู่สมรส | ประพิศ ณ พัทลุง (2504 – ?) ลันนา เจริญสิทธิชัย (? – 2546) |
บิดามารดา | สนิท บุญทวี (บิดา) ลุน บุญทวี (มารดา) |
สถานีย่อยโลกวรรณศิลป์ |
ปิด
อีสานและชีวิตคนในคุก ได้รับรางวัลซีไรต์เป็นคนแรกของไทยเมื่อ พ.ศ. 2522 จากนวนิยายเรื่อง ลูกอีสาน และได้รับยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ประจำปี พ.ศ. 2544[1]