นครธม
From Wikipedia, the free encyclopedia
นครธม (เขมร: អង្គរធំ) เป็นเมืองหลวงแห่งสุดท้ายและเป็นเมืองที่เข้มแข็งที่สุดของอาณาจักรขะแมร์ ปัจจุบันตั้งอยู่ในจังหวัดเสียมราฐ ประเทศกัมพูชา สถาปนาขึ้นในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 12 โดยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7[1]: 378–382 [2]: 170 มีอาณาเขตครอบคลุมพื้นที่ 9 ตารางกิโลเมตร อยู่ทางทิศเหนือของ นครวัด ภายในนครมีสิ่งก่อสร้างมากมายนับแต่สมัยแรก ๆ และที่สร้างขึ้นต่อโดยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 และรัชทายาท ใจกลางพระนครเป็นปราสาทหลักที่สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าชัยวรมัน เรียกว่า "ปราสาทบายน" ซึ่งยังประกอบด้วยกลุ่มปราสาทและลานกลางแจ้งขนาดใหญ่โดยรอบ
អង្គរធំ | |
แผนผังนครธม | |
ชื่ออื่น | อังกอร์ธม |
---|---|
ที่ตั้ง | เสียมราฐ, กัมพูชา |
ภูมิภาค | เอเซียตะวันออกเฉียงใต้ |
พิกัด | 13.443302°N 103.859682°E / 13.443302; 103.859682 |
ประเภท | โบราณสถาน |
ส่วนหนึ่งของ | เมืองพระนคร |
ความยาว | 3 km (1.9 mi) |
ความกว้าง | 3 km (1.9 mi) |
พื้นที่ | 9 ตร.กม. (3.4 ตร.ไมล์) |
เส้นผ่านศูนย์กลาง | 3 km (1.9 mi) |
ปริมณฑล | 12 km (7.5 mi) |
ความเป็นมา | |
ผู้สร้าง | พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 |
วัสดุ | หินทราย, ศิลาแลง |
สร้าง | ปลายศตวรรษที่ 12 (ไม่ได้รวมโบราณบางแห่งภายใน ซึ่งสร้างหลังจากนั้น) |
ละทิ้ง | ราวต้นศตวรรษที่ 17 |
สมัย | ยุคกลาง |
หมายเหตุเกี่ยวกับสถานที่ | |
สภาพ | ได้รับการบูรณะ |
ผู้บริหารจัดการ | เอพีเอสเออาร์เอ (APSARA) |
การเปิดให้เข้าชม | เฉพาะชาวต่างชาติที่ต้องซื้อตั๋วก่อนเข้า |
สถาปัตยกรรม | |
รูปแบบสถาปัตยกรรม | บายน (รูปแบบสถาปัตยกรรมที่เด่นที่สุด; แต่ภายในนครธมก็มีรูปแบบสถาปัตยกรรมที่หลากหลาย) |
โบราณสถานต่างๆ ภายในนครธม: ปราสาทบาปวน ปราสาทบายน ปราสาทคะเลียง ปราสาทมังคลารัถถะ ปราสาทพิมานอากาศ ปราสาทจรุง ปราสาทซัวปรัต ปราสาทพระป่าลิไลย์ หมู่ปราสาทปิตุ วัดเทพพนม พระลานจญดำรี พระลานเสด็จขี้เรื้อน ที่ตั้งบริเวณพระราชวังหลวงนครธม |
สัญลักษณ์สำคัญที่โดดเด่นสำหรับนครธม คือ พระพักตร์สี่หน้าของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 หรือตามแหล่งข้อมูลอื่นเชื่อว่าเป็น พระพักตร์ของพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ ซึ่งปรากฏพบตามปราสาทบายน หรือ ตามประตูเมืองทั้งสี่ด้าน นอกจากนี้ ประตูเมืองฝั่งเข้าสู่นคร จะพบถนนหลักที่ทั้งสองฝั่งเป็นแถวของยักษ์ (อสูร) ในทางด้านขวา และเทวดาทางด้านซ้าย เรียงรายแบกพญานาคอยู่สองข้างสะพาน โดยบริเวณประตูด้านใต้นี้ได้รับการอนุรักษ์ฟื้นฟูไว้ได้ดีกว่าบริเวณอื่น ๆ