บริติชมาลายา
From Wikipedia, the free encyclopedia
บริติชมาลายา (อังกฤษ: British Malaya /məˈleɪə/; มลายู: Tanah Melayu British) เป็นคำที่ใช้เรียกกลุ่มของรัฐบนคาบสมุทรมาเลย์และเกาะสิงคโปร์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอังกฤษระหว่างพุทธศตวรรษที่ 23 – 25 ซึ่งต่างจากบริติชอินเดียซึ่งไม่รวมรัฐราชบุตรของอินเดีย บริติชมลายามักใช้กล่าวถึงรัฐมาเลย์ที่ถูกอังกฤษควบคุมโดยอ้อม เช่นเดียวกับอาณานิคมช่องแคบที่อังกฤษปกครองโดยตรง ก่อนการจัดตั้ง สหภาพมลายาใน พ.ศ. 2489 เขตการปกครองนี้ไม่ได้รวมกันเป็นเอกภาพ บริติชมลายาประกอบด้วยนิคมช่องแคบ สหพันธรัฐมลายู และรัฐนอกสหพันธรัฐมลายู ภายใต้การปกครองของอังกฤษ มลายาเป็นเขตการปกครองที่สร้างกำไรให้แก่จักรวรรดิ เพราะเป็นแหล่งผลิตดีบุกที่ใหญ่ที่สุดในโลกและเป็นแหล่งผลิตยางพารา ญี่ปุ่นปกครองมลายาทั้งหมดเป็นหน่วยปกครองเดียวกันระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองแยกต่างหากจากสิงคโปร์[1]
บริติชมาลายา | |
---|---|
1826–1957 | |
ดินแดนภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักรในมาลายาและสิงคโปร์ 1888 | |
เดมะนิม | ชาวบริติช, ชาวมาลายา |
สมาชิก |
|
การปกครอง | จักรวรรดิอังกฤษ |
• 1826–1830 | จอร์จที่ 4 |
• 1830–1837 | วิลเลียมที่ 4 |
• 1837–1901 | วิกตอเรีย |
• 1901–1910 | เอ็ดเวิร์ดที่ 7 |
• 1910–1936 | จอร์จที่ 5 |
• 1936–1936 | เอ็ดเวิร์ดที่ 8 |
• 1936–1941 | จอร์จที่ 6 |
• 1941–1945 | ช่วงว่างระหว่างรัชกาล |
• 1946–1952 | จอร์จที่ 6 |
• 1952–1957 | เอลิซาเบธที่ 2 |
สภานิติบัญญัติ | รัฐสภา |
• สภาสูง | สภาขุนนาง |
• สภาล่าง | สภาสามัญชน |
จักรวรรดิอังกฤษ | |
• สนธิสัญญาแองโกล–ดัตช์ 1824 | 17 มีนาคม 1824 |
27 พฤศจิกายน 1826 | |
• สนธิสัญญาปังกอร์ 1874 | 20 มกราคม 1874 |
• การยึดครองของญี่ปุ่น | 8 ธันวาคม 1941 |
• การปกครองของทหารอังกฤษ | 12 กันยายน 1945 |
1 เมษายน 1946 | |
1 กุมภาพันธ์ 1948 | |
• คณะกรรมาธิการเรด | 18 มกราคม 1956 |
• พระราชบัญญัติประกาศอิสรภาพของสหพันธรัฐมลายู 1957 | 31 กรกฎาคม 1957 |
• วันประกาศอิสรภาพสหพันธรัฐมาลายา | 31 สิงหาคม 1957 |
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | มาเลเซีย สิงคโปร์ |
สหภาพมลายาสลายตัวและถูกแทนที่ด้วยสหพันธรัฐมลายาใน พ.ศ. 2491 ได้รับเอกราชอย่างสมบูรณ์เมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2500 ต่อมา ในวันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2506 สหพันธรัฐได้รวมซาบะฮ์ ซาราวัก และสิงคโปร์ กลายเป็นสหพันธรัฐที่ใหญ่ขึ้นเรียก มาเลเซีย