ฟีลิป เปแต็ง
From Wikipedia, the free encyclopedia
อ็องรี ฟีลิป เบโนนี โอแมร์ โฌแซ็ฟ เปแต็ง (ฝรั่งเศส: Henri Philippe Benoni Omer Joseph Pétain; 24 เมษายน ค.ศ. 1856 – 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1951) เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปในชื่อว่า ฟีลิป เปแต็ง (Philippe Pétain) หรือ จอมพล เปแต็ง (Maréchal Pétain) และบางครั้งจะเรียกว่า จอมพลเฒ่า (ฝรั่งเศส: le vieux Maréchal) เป็นเจ้าหน้าที่นายทหารระดับพลเอกชาวฝรั่งเศสที่ได้ดำรงตำแหน่งจอมพลแห่งฝรั่งเศส เมื่อสงครามโลกครั้งที่หนึ่งสิ้นสุดลง ซึ่งในช่วงนั้นเขากลายเป็นที่รู้จักกันคือ ราชสีห์แห่งแวร์เดิง (ฝรั่งเศส: le lion de Verdun) จากนั้นเขาได้ดำรงตำแหน่งประมุขแห่งรัฐของวิชีฝรั่งเศส ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1940 ถึง ค.ศ. 1944 เปแต็งซึ่งมีอายุ 84 ปีใน ค.ศ. 1940 ดำรงดำรงตำแหน่งประมุขแห่งรัฐที่มีอายุมากที่สุดของฝรั่งเศส
ฟีลิป เปแต็ง | |
---|---|
เปแต็งใน ค.ศ. 1941 | |
ประมุขแห่งรัฐฝรั่งเศส | |
ดำรงตำแหน่ง 11 มีนาคม ค.ศ. 1940 – 20 สิงหาคม ค.ศ. 1944 | |
นายกรัฐมนตรี | ปีแยร์ ลาวาล ปีแยร์-เอเตียน ฟล็องแด็ง ฟร็องซัว ดาร์ล็อง |
ก่อนหน้า | อาลแบร์ เลอเบริง ในฐานะประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ |
ถัดไป | ชาร์ล เดอ โกล ในฐานะผู้นำรัฐบาลชั่วคราวแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส |
นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศสคนที่ 78 | |
ดำรงตำแหน่ง 16 มิถุนายน ค.ศ. 1940 – 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1940 | |
ประธานาธิบดี | อาลแบร์ เลอเบริง |
รอง | กามีย์ โชต็อง ปีแยร์ ลาวาล ปีแยร์-เอเตียน ฟล็องแด็ง ฟร็องซัว ดาร์ล็อง |
ก่อนหน้า | ปอล แรโน |
ถัดไป | ปีแยร์ ลาวาล |
ผู้บัญชาการกองทัพฝรั่งเศส | |
ดำรงตำแหน่ง 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1917 – มกราคม ค.ศ. 1920[1][2] | |
ประธานาธิบดี | แรมง ปวงกาเร |
นายกรัฐมนตรี | อาแล็กซ็องดร์ รีโบ ปอล แป็งเลอเว ฌอร์ฌ เกลม็องโซ |
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงคราม | ปอล แป็งเลอเว ฌอร์ฌ เกลม็องโซ |
ก่อนหน้า | รอแบร์ นีแวล |
ผู้ปกครองร่วมแห่งอันดอร์รา | |
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1940 – ค.ศ. 1944 | |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | อ็องรี ฟีลิป เบโนนี โอแมร์ โฌแซ็ฟ เปแต็ง 24 เมษายน ค.ศ. 1856 โกชี-อา-ลา-ตูร์, ปาดกาแล, จักรวรรดิฝรั่งเศสที่ 2 |
เสียชีวิต | 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1951(1951-07-23) (95 ปี) ปอร์-ฌวงวีล, อีลดีเยอ, ว็องเด, ฝรั่งเศส |
ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
คู่สมรส | เออเฌนี อาร์ดง เปแต็ง |
รางวัล | จอมพลแห่งฝรั่งเศส เลฌียงดอเนอร์ เหรียญทหาร (สเปน) |
ลายมือชื่อ | |
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
รับใช้ | ฝรั่งเศส ฝรั่งเศสเขตวีชี |
สังกัด | กองทัพฝรั่งเศส |
ประจำการ | ค.ศ. 1876–1944 |
ยศ | นายพลประจำกองพล |
สงคราม/การสู้รบ | สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามโลกครั้งที่สอง |
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ฟีลิปได้นำกองทัพฝรั่งเศสไปสู่ชัยชนะในยุทธการที่แวร์เดิงซึ่งกินเป็นเวลาเก้าเดือน ภายหลังจากการรุกนีเวลล์(Nivelle offensive) ได้ประสบความล้มเหลว และการลุกฮือประท้วงที่ตามมา เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด และประสบความสำเร็จในการรักษาความเชื่อมั่นของกองทัพ เปแต็งยังคงอยู่ในกองบัญชาการจากสงครามที่เหลือและกลายเป็นวีรบุรุษของชาติ ในช่วงระหว่างสงคราม เขาได้เป็นผู้นำกองทัพฝรั่งเศสในยามสงบ ได้บัญชาการในปฏิบัติการร่วมกันระหว่างฝรั่งเศส-สเปนในช่วงสงครามริฟ และดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีมาสองครั้ง ในช่วงเวลานี้ เขาเป็นที่รู้จักในนามว่า จอมพลเฒ่า (le vieux Maréchal)
ด้วยการล่มสลายของฝรั่งเศสที่กำลังใกล้เข้ามาและคณะรัฐมนตรีต้องการที่จะเจราจาสงบศึก เมื่อวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 1940 นายกรัฐมนตรี ปอล แรโน ได้ประกาศลาออกและได้ให้คำแนะนำกับประธานาธิบดี อาลแบร์ เลอเบริง แต่งตั้งเปแต็งให้ขึ้นมาดำรงตำแหน่งแทนที่เขา ซึ่งเขาได้กระทำในวันนั้น ในขณะที่รัฐบาลอยู่ที่บอร์โด คณะรัฐมนตรีได้ลงมติเพื่อการลงนามในข้อตกลงสงบศึกกับเยอรมนีและอิตาลี ต่อมารัฐบาลทั้งหมดได้ย้ายไปที่แกลร์มง-แฟร็องในเวลาอันสั้น จากนั้นก็ไปยังเมืองสปาของวิชีในภาคกลางของฝรั่งเศส รัฐบาลได้ลงมติเพื่อทำการเปลี่ยนแปลงจากสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3 มาเป็นรัฐฝรั่งเศสหรือวิชีฝรั่งเศส ซึ่งเป็นระบอบเผด็จการที่เป็นฝ่ายให้ความร่วมมือกับฝ่ายอักษะ ภายหลังจากเยอรมนีและอิตาลีได้เข้ายึดครองและปลดอาวุธของฝรั่งเศสในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1942 รัฐบาลของเปแต็งได้ทำงานอย่างใกล้ชิดให้กับเขตปกครองทางทหารของนาซีเยอรมนี
ภายหลังสงคราม เปแต็งได้ถูกพิจารณาคดีและถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหากบฎ แต่เดิมเขาถูกตัดสินลงโทษด้วยการประหารชีวิต แต่เนื่องจากเขาแก่ชรามากแล้วและด้วยวีรกรรมของเขาในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง คำตัดสินโทษได้ถูกลดหย่อนเป็นการจำคุกตลอดชีวิตแทน เส้นการเดินทางของเขาจากทหารผู้ไร้ชื่อเสียงสู่วีรบุรุษแห่งฝรั่งเศสในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ไปจนถึงผู้ปกครองที่ทำงานในการให้ความร่วมมือในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ชาร์ล เดอ โกล ผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากเขาได้เขียนระบุว่า ชีวิตของเปแต็งนั้น"กลับดูธรรมดา จากนั้นก็รุ่งโรจน์ ต่อมาก็น่าสมเพชโดยลำดับ แต่ไม่เคยดูธรรมดาเลยสักนิด"