สภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 3
สภานิติบัญญัติระดับชาติแบบสภาเดียวของประเทศไทย / From Wikipedia, the free encyclopedia
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 3 (12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2481 - 15 ตุลาคม พ.ศ. 2488) เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของประเทศไทย มีจำนวนสมาชิกทั้งสิ้น 178 คน โดยประเภทที่ 1 มาจากการเลือกตั้ง ซึ่งแบ่งเขตทั้งหมด 91 คนจากการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2481 ประเภทที่ 2 มาจากการแต่งตั้ง จำนวน 87 คน
สภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 3 | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
ภาพรวม | |||||
เขตอำนาจ | ประเทศไทย | ||||
ที่ประชุม | พระที่นั่งอนันตสมาคม | ||||
วาระ | 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2481 – 15 ตุลาคม พ.ศ. 2488 | ||||
การเลือกตั้ง | การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสยามเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2481 | ||||
รัฐบาล | คณะรัฐมนตรีแปลก 1 (2481-2485) คณะรัฐมนตรีแปลก 2 (2485-2487) คณะรัฐมนตรีควง 1 (2487-2488) คณะรัฐมนตรีทวี (2488) คณะรัฐมนตรีเสนีย์ 1 (2488-2489) | ||||
สภาผู้แทนราษฎร | |||||
สมาชิก | 178 | ||||
ประธาน | พระยามานวราชเสวี ตั้งแต่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2481 และตั้งแต่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2487 พระยาศรยุทธเสนี ตั้งแต่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2486 | ||||
รองประธาน | พระประจนปัจจนึก ตั้งแต่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2481 ควง อภัยวงศ์ ตั้งแต่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2487 ฟื้น สุพรรณสาร ตั้งแต่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2487 | ||||
นายกรัฐมนตรี | หลวงพิบูลสงคราม ตั้งแต่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2481 ควง อภัยวงศ์ ตั้งแต่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2487 ทวี บุณยเกตุ ตั้งแต่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2488 หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช ตั้งแต่ 17 กันยายน พ.ศ. 2488 |
การเลือกตั้งครั้งนี้เป็นการเลือกตั้งทางตรง แบบรวมเขต ครั้งแรก ถือเกณฑ์ราษฎร 200,000 คน ต่อผู้แทนราษฎร 1 คน ได้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จำนวน 91 คน
เมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2483 แก้ไขเพิ่มเติม รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม ว่าด้วยบทเฉพาะกาล ซึ่งเสนอโดยขุนบุรัสการกิตติคดี (เหมือน บุรัสการ) ผู้แทนราษฎรจังหวัดอุบลราชธานี โดยการสนับสนุนของรัฐบาล ซึ่งมี นายพลตรี หลวงพิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี อันมีผลให้บทเฉพาะกาลซึ่งควรจะต้องสิ้นสุดในวันที่ 10 ธันวาคม 2485 เป็นอย่างช้า ยืดเวลาออกไปอีก 10 ปี แก่นแท้ของการเสนอยึดบทเฉพาะกาลก็คือ การคงอยู่ต่อไปอีกของสมาชิกประเภทที่ 2 อันมาจากการแต่งตั้ง
ประกาศขยายอายุสภาผู้แทนราษฎรครั้งที่หนึ่ง รัฐบาลได้เสนอรัฐธรรมนูญแก้ไขเพิ่มเติมว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรต่อสภาผู้แทนราษฎร โดยให้มีบทบัญญัติว่าถ้ามีพฤติการณ์สำคัญกระทบถึงนโยบายภายในและภายนอกประเทศอันเป็นการพ้นวิสัย หรือมีเหตุขัดข้องที่จะทำให้การเลือกตั้งในขณะที่กำหนดเวลาสี่ปีสิ้นสุดลงไม่ได้ ก็ให้ตราพระราชบัญญัติขยายเวลาออกไปอีกคราวละไม่เกินสองปีได้ ที่ประชุมได้พิจารณารับหลักการและให้ประกาศใช้เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม
วันที่ 5 ธันวาคม 2485 รัฐบาลได้เสนอร่างพระราชบัญญัติขยายกำหนดเวลาอยู่ในตำแหน่งของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรออกไปอีกไม่เกินสองปี นับแต่วันที่สมาชิกภาพของสมาชิกสภาผู้แทนราษรสิ้นสุดลง ซึ่งที่ประชุมได้ลงมติรับหลักการและได้ลงมติให้ประกาศใช้เป็นกฎหมายได้
ประกาศขยายอายุสภาผู้แทนราษฎรครั้งที่สอง วันที่ 14 กันยายน 2487 รัฐบาลได้เสนอร่างพระราชบัญญัติขยายกำหนดเวลาอยู่ในตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (ฉบับที่ 2) โดยกำหนดให้ขยายอายุของสมาชิกชุดนี้ออกไปอีกไม่เกินสองปี นับแต่วันที่สิ้นวาระเป็นต้นไป โดยมีเหตุผลว่าอยู่ในระหว่างสงครามไม่สามารถดำเนินการเลือกตั้งได้ และได้ประกาศใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 2487 [1]
สมาชิกภาพของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรชุดนี้ สิ้นสุดลง เนื่องจาก สภาผู้แทนราษฎรมีมติไม่เห็นชอบด้วยกับร่างพระราชบัญญัติอาชญากรสงครามที่รัฐบาลเสนอ เพื่อให้ลงโทษผู้ก่อให้เกิดการปกครองตามลัทธิคอมมิวนิสต์