Tao Te Ching
Çince klasik eser / From Wikipedia, the free encyclopedia
Dao De Jing (Pinyin sistemi: Dao De Jing; Yalın Çince:道德经; Geleneksel Çince: 道德經; UFA: /tâu tɤ̌ tɕíŋ/ [Dinle]; Wade-Giles sisteminde (eskimiştir) Tao Te Ching) M.Ö. 6. yy.'da, Antik Çinli bilge Laozi tarafından yazıldığı düşünülen klasik bir metindir. Eserin özgün adı Laozi dir. İki bölümden oluşur: Dao ve De. Dao evren anlayışının en temel metni sayılır. Dao/Tao, Yol demektir. De/Te, Laozi geleneğinde, yolun kendiliğindenliğinin ayırdımına varmak ve uyumsamak; Kongzi geleneğinde, erdem anlamında kullanılır. Jing/Ching, klasik eser demektir. Eserin, bambu çubuklara yazılmış halde en eski örneği 1963-74 yılları arasında Mawangdui[1] (Batı Han Hanedanlığı MÖ 206-MS 9) arkeolojik kazı sitesinde, antik mezarlardan yeryüzüne çıkarılmıştır.
Han Hanedanlığı tarihçisi Sima Qian'e göre Laozi'nin MÖ 6. yy'de yaşadığı ve Dao De Jing eserinin de o tarihlerde ortaya çıkmış olacağı öngörülür. Öte yandan, Kongzi bir bilgeyle sohbetinden sonra, ondan nasıl etkilendiğini öğrencilerine anlatırken "bir ejderha ile konuştum" diye söz eder. Birçok hayvanın en güçlü özelliğini taşıyan Çin Ejderhası, Çin anlatı geleneğinin en önemsenen imgesidir. Kongzi'nin ejderha diye anlatabildiği bilgenin Laozi'den başkası olamayacağı görüşü savunulur. Bu Laozi ve Kongzi'nin bir şekilde aynı dönemde yaş farkıyla yaşadıkları fikrini vermektedir. Bazı akademisyenler, bu bilginin kesinliğini tartışmalı bulmaktadır. Dolayısıyla Dao De Jing'in ne zaman ve kim tarafından hatta kaç kişi tarafından yazıldığı kesin olarak bilinmemektedir.[2]
Eski Çince beşbin karakterden oluşan eser Asya'daki çeşitli düşün ve öğreti okullarında derin izler bırakmıştır. Laozi, tüm kainatın oluşum ve işleyişini, yaşamın ve toplumların kainatın akışına nasıl uyum sağlayacağını, varlığın değişim ve dönüşümünü son derece kendine özgü bir gözlem, yöntem ve dil ile bu eserde anlatır.