![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Jam%25C3%25B3n_ib%25C3%25A9rico_de_bellota_Gran_Reserva_Or.jpg/640px-Jam%25C3%25B3n_ib%25C3%25A9rico_de_bellota_Gran_Reserva_Or.jpg&w=640&q=50)
Шинка
З Вікіпедії, безкоштовно encyclopedia
Ши́нка (від нім. Schinken)[1], ву́джениця[2] (від ву́дити — «коптити»)[3] — один із різновидів м'ясних харчових запасів. Свинячу шинку шпигували часником, обтирали сіллю з перцем і запікали у печі. Їли протягом зимових свят.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/NCI_clove_ham.jpg/640px-NCI_clove_ham.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5f/Schwein-Schinken.png/640px-Schwein-Schinken.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/60/Schinken-gekocht.jpg/640px-Schinken-gekocht.jpg)
У районах Прикарпаття та Східної Волині шинку після маринування у соляному розсолі зі спеціями вудили у печах або у коминах.
Вуджена шинка зберігалася довго, аж до косовиці й жнив, коли потрібно було особливо калорійне харчування.