Slag van Tsoesjima

Die Slag van Tsoesjima (Japannees: 対 馬海 戦, Tsushima kaisen; Russies: Цусимское сражение, Tsoesimskoije srazhenije) was die laaste en beslissende seeslag van die Russies-Japannese Oorlog (1904-1905) wat in die See van Japan plaasgevind het. Die geveg het op 27 en 28 Mei 1905 plaasgevind (14-15 Mei volgens die Juliaanse kalender wat Rusland tot 1917 gebruik het). Die Japannese Keiserlike Vloot onder admiraal Heihachiro Tōgō het twee derdes van die Oosseevloot van die Russiese Keiserlike Vloot onder admiraal Zinowi Rozjestwenski vernietig.

Slag van Tsoesjima
Deel van Russies-Japannese Oorlog
Admiraal Tōgō op die brug van die Mikasa, aan die begin van die Slag van Tsoesjima in 1905. Die seinvlag wat gehys word, verteenwoordig die letter Z, wat 'n spesiale opdrag aan die vloot was.
Datum 27–28 Mei 1905 Ligging Tsushima-straat 34°33.98′N 130°9.06′O Resultaat Beslisende Japannese oorwinning[1]
Strydende partye
Japan	Rusland
Bevelvoerders
Tōgō Heihachirō Kamimura Hikonojō Dewa Shigetō	Zinowi Rozjestwenski Nikolai Nebogatof Oskar Enqvist
Sterkte
5 slagskepe 23 kruisers 20 torpedojaers 16 torpedobote plus hulpvaartuie	8 slagskepe 3 kusgevegskepe 8 kruisers 9 torpedojaers plus hulpvaartuie
Ongevalle
117 dood 583 beseer 3 torpedobote gesink (450 ton gesink)	4 380 dood 5 917 gevange geneem 6 slagskepe gesink 1 kusslagskip gesink 14 ander skepe gesink 7 skepe oorgeneem 6 skepe ontwapen ( 126 792 ton gesink)

Dit was die skeepsvaart se eerste beslissende seestryd wat deur moderne staal-oorlogskeepsvlote geveg is, en die eerste seeslag waarin draadlose telegrafie (radio) 'n kritieke belangrike rol gespeel het.^[2]

Die Russiese Oosseevloot

Nadat Japan die Russiese Stille Oseaan-vloot in die Slag om die Geelsee op 10 Augustus 1904 vernietig het, het Rusland in 1904 sy Oosseevloot van Sint Petersburg na die Verre Ooste gestuur. Die vloot van die Oossee het deur die Noordsee gevaar en 'n diplomatieke voorval daar veroorsaak deur Britse vissers by die Doggersbank aan te val in die waan dat hulle Japannees was (die Doggersbank-voorval). Die reis was lank; die bemanning was swak opgelei, ongemotiveerd en ontevrede. Die Russe se opdrag was om die blokkade van Port Arthur (deesdae Lüshunkou genoem) te verbreek, maar dié stad was reeds ingeneem toe die vloot opdaag; daarom het hulle gepoog om die hawe van Wladiwostok te bereik.

Die Russe kon uit drie seestrate kies op pad na Wladiwostok: die Straat van La Pérouse, die Straat van Tsugaru en die Straat van Korea tussen Korea en Japan. Admiraal Rozjestwenski het die regstreekse roete gekies. Die Straat van Korea (ook bekend as Straat van Tsoesjima) is oos van die eiland Tsoesjima geleë, wat ongeveer in die middel tussen die Japanse eiland Kyushu en die Koreaanse skiereiland lê. Die ander twee strate is verder noord; om dit te bereik, sou die vloot aan die oostekant rondom Japan moes vaar.

Die Russiese vloot was nie slaggereed vir 'n seegeveg nie: die skepe was 'n geruime tyd ter see, sodat die aangroeisels op die rompe die topsnelheid verminder het: die Russe kon slegs 8 knope (15 km/h) bereik.

Die Japannese Vloot

Die Japannese kanonniers het sedert die begin van die oorlog meer geoefen en het hul teikens dus baie meer gereeld as die Russe getref. Hulle plofkoppe was bedoel om met kontak met die romp van 'n vyandelike skip te ontplof, en die Japannese gebruik ook 'n ander plofstof (genaamd 'shimose', soortgelyk aan meliniet) in hul plofkoppe, wat die skade per treffer baie groter maak as die panserdeurborende plofkoppe van die Russe.

Admiraal Tōgō het korrek uit Busan (Korea) voorsien dat die Russe langs Tsoesjima wou verbygaan. Die Japannese gewapende vragskip Shinano Maru het om 04:30 die hospitaalskip Orjol ontdek wat agterbly het van die res van die vloot. Die oorlogskepe het hul ligte gedoof, maar die hospitaalskepe het met ligte aan gevaar omdat dit verpligtend was. Die Shinano Maru het gesien dat die hospitaalskip nie kanonne het nie, maar het toe tien ander oorlogskepe in die mis opgespoor en hul posisie na die Japannese vloot gestuur. Die Japannese het 'n snelheid van 16 knope (30 km/h) bereik, twee keer hoër as die Russe, wat dus nie meer kon ontsnap nie. Die Russiese skepe se rompe was vol aangroeisels weens weens die maande van reis om Afrika, wat hulle stadiger gemaak het. Die Japannese vloot het daarin geslaag om sy hoër snelheid te benut deur twee keer 'n 'T-kruising' beweging uit te voer (waardeur alle kanonne op die vyand gerig kan word, terwyl dit byna onmoontlik is om terug te vuur).

Die seeslag

Die Russiese slagskip Oslyabya, die eerste oorlogskip wat in die geveg gesink is

Die Russe vaar van suidwes na noordoos, terwyl die Japannese van wes na noordoos beweeg. Admiraal Tōgō het sy vloot opdrag gegee om om die beurt te draai, wat hom die geleentheid gegee het om sy skepe in 'n koers parallel met die Russiese vloot te plaas. Die twee linies van slagskepe het hul afstand op 6 200 meter gestabiliseer en op mekaar begin skiet.

Admiraal Rozjestwenski is uitgeskakel deur 'n plofkopfragment wat sy skedel binnegedring het. Die Russiese vloot het op 27 Mei 1905 die slagskip Knjaz 'Soeworof, Osljabja, keiser Aleksander III en Borodino verloor. Die Japannese skepe het geringe skade gely, veral die Mikasa. Die aand het die nagwaak Nebogatof bevel oorgeneem van die Russiese vloot.

Die Japannese torpedojaers word in die nag teen die Russiese vloot ontplooi, wat intussen in klein groepies gepoog het om na die noorde te ontsnap. Die ou slagskip Nawarin is gesink, terwyl die slagskip Sisoi Weliki en twee ou gepantserde kruisers Admiraal Nachimof en Wladimir Monomach so erg beskadig is dat hulle die volgende oggend ontruim moes word.

Vier ander slagskepe onder nagwaak Nebagatov moes die volgende dag oorgee. Sy groep bestaan uit slegs een moderne slagskip, Orel, 'n ou slagskip Keiser Nikolaas I en die twee klein kusslagskepe Apraksin en Senjawin. Tot die aand van 28 Mei 1905 is individuele Russiese skepe deur die Japannese gejag. Die kleiner kusslagskip Admiraal Oesjakof het geweier om oor te gee en is deur Japannese pantserkruisers gesink. Die ou kruiser Dimitri Donskoi het teen ses Japannese kruisers geveg en oorleef tot die volgende oggend toe sy bemanning hom moes kelder weens die skade wat hy opgedoen het.

Drie Russiese kruisers, waaronder die Aurora, het na die Amerikaanse vlootbasis in Manila ontsnap en is geïnterneer. Die vinnige gepantserde seiljag Almaz (geklassifiseer as 'n 2de-klaskruiser) en twee torpedojaers was die enigste Russiese skepe wat daarin geslaag het om Wladiwostok te bereik.

Bykans die hele Russiese Oosseevloot is in die slag in die Straat van Korea vernietig. Die Japannese het slegs drie torpeojaers verloor.

Verwysings

1. 100 Battles, Decisive Battles that Shaped the World, Dougherty, Martin, J., Parragon, bl. 144–145
2. Brown, David (1990). Warship Losses of World War Two. Arms and Armor Press, Great Britain. ISBN 0-85368-802-8. bl. 10

Bibliografie

• Brown, David (1990). Warship Losses of World War Two. Arms and Armor Press, Great Britain. ISBN 0-85368-802-8.
• British Naval Attache Reports.(2003) The Russo-Japanese War 1904-1905. The Battery Press, Inc. Nashville, TN. ISBN 0-89839-324-8
• Corbett, Sir Julian. (2015) Maritime Operations In The Russo-Japanese War 1904-1905. Vol. 1 originally published Jan 1914. Naval Institute Press ISBN 978-1-59114-197-6
• Corbett, Sir Julian. (2015) Maritime Operations In The Russo-Japanese War 1904-1905. Vol. 2 originally published Oct 1915. Naval Institute Press ISBN 978-1-59114-198-3
• Forczyk, Robert (2009). Russian Battleship vs Japanese Battleship, Yellow Sea 1904–1905. Osprey. ISBN 978-1-84603-330-8.
• Friedman, Norman. (2008) Naval Firepower; Battleship Guns and Gunnery in the Dreadnaught Era. Seaforth Publishing, ISBN 978 1 84832 185 4
• Evans, David C; Peattie, Mark R (1997). Kaigun: strategy, tactics, and technology in the Imperial Japanese Navy, 1887–1941. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-192-7. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
• Koenig, William (1977). Epic Sea Battles (2004 revised uitg.). London: Octopus Publishing Group Ltd. ISBN 0-7537-1062-5.
• Willmott, H. P. (2009). The Last Century of Sea Power: From Port Arthur to Chanak, 1894–1922, Volume 1. Indiana University Press. ISBN 0-41521-477-7. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
• Mahan, Alfred Thayer (1906). Reflections, Historic and Other, Suggested by the Battle of the Japan Sea. (Article) US Naval Proceedings magazine, June 1906, Volume XXXVI, No. 2; US Naval Institute, Heritage Collection.
• Massie, Robert K. (1991). Dreadnought: Britain, Germany, and the Coming of the Great War. Random House, NY. ISBN 0-394-52833-6.
• Pleshakov, Constantine (2002). The Tsar's Last Armada; The Epic Voyage to the Battle of Tsushima. ISBN 0-465-05792-6.
• Regan, Geoffrey (1992) 'The Battle of Tsushima 1905' in The Guinness Book of Decisive Battles, Guinness Publishing.
• Semenoff, Vladimir Captain (1907). The Battle of Tsushima. Translated by Captain A. B. Lindsay; Preface by Sir George Sydenham Clarke, G.C.M.G., F.R.S., John Murray, London, second edition 1907.
• Sondhaus, Lawrence (2001). Naval Warfare, 1815–1914. New York: Routledge. ISBN 0-41521-477-7. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
• Stille, Mark (2016). The Imperial Japanese Navy of the Russo-Japanese War. Bloomsbury Publishing. ISBN 1-47281-121-6. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
• Willmott, H. P. (2009). The Last Century of Sea Power: From Port Arthur to Chanak, 1894–1922, Volume 1. Indiana University Press. ISBN 0-25300-356-3. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
• Watts, Anthony J. The Imperial Russian Navy. Arms and Armour Press, Villiers House, 41–47 Strand, London, 1990. ISBN 0-85368-912-1.
• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Nederlandse Wikipedia vertaal.