Pandjabi

Pandjabi (Gurmukhi: ਪੰਜਾਬੀ, pãjābī; Sjahmukhi: پنجابی‬, paṉjābī, [pʌnˈdʒɑːbi])^[5] is 'n Indo-Ariese taal wat deur sowat 100 miljoen mense, veral Punjabi's, in die historiese distrik Punjab van Indië en Pakistan gepraat word.

Die woord "Pandjabi" in die Gurmukhi- en Sjahmukhi-alfabet

Verspreiding van etniese groepe in Pakistan volgens die CIA in 1980

Hierdie artikel handel oor die taal. Vir die etniese groep, sien Punjabi's.

 

Pandjabi ਪੰਜਾਬੀ pãjābī پنجابی‬ paṉjābī
Uitspraak:	[pʌnˈdʒɑːbi]
Gepraat in:	Indië  Pakistan
Gebied:	Suid-Asië
Totale sprekers:	129 miljoen[1][2][3]
Rang:	10
Taalfamilie:	Indo-Europees  Indo-Irannees   Indo-Aries    Noordwes-Indo-Aries     Pandjabi
Skrifstelsel:	Gurmukhi-alfabet, Shahmukhi-alfabet
Amptelike status
Amptelike taal in:	Indië[4] Pandjab Haryana Delhi Chandigarh  Pakistan Pandjab Islamabad
Gereguleer deur:	geen
Taalbedreigingstatus
Uitgesterf EXUitgestorwe taal Bedreig CRKrities bedreigde SEErg bedreigde DEBedreigde VUKwesbare    Veilig    NENie bedreig nie Dit is nie 'n bedreigde taal volgens die UNESCO-wêreldatlas van bedreigde tale.
Taalkodes
ISO 639-1:	pa
ISO 639-2:	pan
ISO 639-3:	pan

Pandjabi is een van die amptelike tale van Indië naas Engels en Hindi en van die Indiese deelstaat Punjab. In Pakistan is Pandjabi nie 'n amptelike taal nie, maar wel 'n streektaal in Punjab en die mees gebruikte taal in Pakistan, nog voor die amptelike taal Oerdoe. Pandjabi is wêreldwyd die tiende belangrikste taal. Pandjabi bestaan uit 'n oostelike en 'n westelike dialek. Dit is die naaste verwant aan Dogri en Sindhi.

Die Sikhs gebruik Pandjabi as seremoniële taal in die Gurmukhi-alfabet, terwyl Hindoes die Devanagari-alfabet gebruik en Pakistani's die Shahmukhi-alfabet. In Sikhisme is Pandjabi onder meer die taal van die heilige skrifte Adi Granth.

Sien ook

• Pandjabi-Wikipedia