Simone Veil

Simone Veil (neé Jacob) (Nice, 13 Julie 1927 – Parys, 30 Junie 2017) was 'n Franse en Europese staatsvrou. Sy was die president van die eerste Europese Parlement wat direk verkies is en word as een van die Moeders van Europa beskou.

Simone Veil
Simone Veil in 2008
12de President van die Europese Parlement
Ampstermyn 17 Julie 1979 – 19 Januarie 1982
Voorafgegaan deur	Emilio Colombo
Opgevolg deur	Piet Dankert
Minister van Gesondheid
Ampstermyn 27 Mei 1974 – 4 Julie 1979
President	Valéry Giscard d'Estaing
Eerste minister	Jacques Chirac Raymond Barre
Voorafgegaan deur	Michel Poniatowski
Opgevolg deur	Michel Poniatowski
Ampstermyn 29 Maart 1993 – 18 Mei 1995
Vise	Philippe Douste-Blazy
President	François Mitterrand
Eerste minister	Édouard Balladur
Voorafgegaan deur	Bernard Kouchner
Opgevolg deur	Élisabeth Hubert
Lid van die Europese Parlement
Ampstermyn 17 Julie 1979 – 30 Maart 1993
Voorafgegaan deur	Geen (eerste Europese parlementêre verkiesing)
Opgevolg deur	Jean-Marie Vanlerenberghe
Persoonlike besonderhede
Gebore	Simone Annie Liline Jacob (1927-07-13)13 Julie 1927 Nice, Frankryk
Sterf	30 Junie 2017 (op 89) Parys, Frankryk
Politieke party	UDF (1995–1997) UDI (2012–2017)
Eggenoot/-note	Antoine Veil

Haar ouers was ateïstiese Jode en haar moeder Yvonne is in die konsentrasiekamp in Belsen aan tifus oorlede. Simone en haar twee susters het oorleef, maar haar pa en broer is nooit opgespoor nie.

Ná die oorlog studeer sy regte aan Sciences Po, die Franse eliteskool vir politieke wetenskappe en ontmoet Antoine Veil, haar man, wie in April 2013 oorlede is.

Sy word die Franse minister van gesondheid en liberaliseer die abortuswetgewing in dié Katolieke land. Sy was daarvan oortuig dat Europa versoen en verenig moet word en sy word in die tyd van die Kommissie Delors die president van die Europese Parlement. Dié parlement is vir die eerste keer direk verkies, en het toe nie meer uit lede van die lidlande se parlemente bestaan nie. Dit beteken dat alles nuut is en baie nuwe prosesse en reëls uitgevind moes word. Sy het 'n uiters belangrike rol gespeel daarin en die Europese Parlement tot 'n instelling van statuur gemaak.^[1]