grens

Selfstandige naamwoord

    Betekenisse

1. 'n Fisiese of denkbeeldige skeidingslyn; punt tussen twee dele waar die een eindig en die ander begin.
2. (figuurlik) Uiterste mate; te ver gaan; oorskry.

    Voorbeeldsinne

1. As ons gelukkig is kan ons die Poolse grens môre bereik.
2. Die grens van waansinnigheid is bereik.

    Vertalings

Vertalings:
Engels: border(en), boundary(en) Nederlands: grens(nl)

Tydvorm	Persoon	Woordvorm
Teenwoordige Tyd	ek	grens
Verlede Tyd	ek	het gegrens