Geige

D Wioliine (au Giige, us ital. Violino, Abk.: Vl.) isch e Schdriichinstrumänt us verschidnige Arte vo Holz (oder nöjerdings au us Verbundwärkstoff wie Kunststoff wo mit Choolestofffaasere versterkt si). Si het vier Säite (g – d¹ – a¹ – e²), wo mit eme Booge gstriche wärde. In dr Dradizioon vo dr klassische öiropäische Muusig spiilt d Wioliine e wichdigi Rolle – e Hufe groossi Komponiste häi für sii bedütendi Däil vo ihrem Wärk gschriibe. Wioliine wärde vo Giigebauer härgstellt.

Geige
ängl.: violin, ital.: violino
Klassifikation	Chordofoon Schdriichinstrumänt
Donumfang
Verwandti Instrumänt	Bratsche, Violoncello

Ursprung vom Naame

Historisch bezeichnet de düütschi Begriff "Giige" au anderi Striichinstrument, nämli Bratsche, Cello und d'Vorläufer vom Kontrabass und de Gambe.

D'Bezeichnig Wioliine bedüüted eigentli "chliini Viola". En ursprünglechi Bezeichnig isch zum Bispil Viola con tre corde senza tasti (drüüsaitigi Viola ohni Bünd). Um 1523 isch im Französische de Begriff Vyollon nochegwise. S'Wort Giige isch no im Mittelalter uf dr alemannisch Sprochruum bschränkt gsi, im übrige düütsche Sprochruum hed me Fidel gsäit^[1]. Mit em Uusdruck hed do no alli Saiteninstrumänt, wo mit eme Booge gstriche wärde, gmeint. Sit de Entwicklig vo de drei Familie Viola da braccio, Viola da gamba und Lira us de Giige im 16. Johrhundert het sich de Begriff uf d'Braccio-Familie iigängt und gältet hüt nur no für dere iiri Diskantvariante, d'Wioliine. De Uusdruck Giige isch äis vo de wenige Biischpil, wo sich e Wort us em alemannische uf de ganz düütsch Sproochruum uusbräitet. S dütsch Wort Fidel gältet hüt als veraltet und isch iigschränkt uf elteri Forme vom Instrumänt oder uf d Folkmusik.