Labiodentaler Nasal
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
De labiodentali Nasal isch en Konsonant wo phonetisch in viile Sprooche vorchùnt, so au im Alemannische, als Phonem aber schynts in fascht keinere Sprooch. Nùmme im Kukuya Dialäkt vùm Teke, enere Bantu-Sprooch uss Zentralafrika, söll er en Phonem sy[1]. In dänne Sprooche, wo de Luut als Allophon hen, ergit sich de Luut uss /m/ oder /n/ dur Assimilierig vor labiodentale Konsonante (/f v ʋ/). S Zeiche im IPA defür isch [ɱ].
Remove ads
Artikulation
- Es isch en Verschlùssluut; dr Lùftstrom im Muul wird ganz blockiert. Im Gägesatz zue orale Verschlùssluut wird d Lùft aber nit ùff eimool dur s Muul glööst, sùndern ohni Ùnterbrächig dur d Noos abgloo.
- De Artikulationsort isch labiodental; er wird mit dr Ùnterlippe ùn de Zään artikuliert.
- D Phonation isch stimmhaft; derwyylscht er produziert wird, vibriere d Stimmbänder.
- Es isch en nasale Konsonant; d Lùft goot dur d Noos usse.
- Es isch en egressive Konsonant; er wird allei dur s Usstoosse vo Lùft mit de Lunge ùn em Zwerchfell erzüügt, wie die meischte mänschliche Sproochluut.
Remove ads
Verbreitig
Remove ads
Literatur/Quelle
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads