Odesa
llocalidá d'Ucraína From Wikipedia, the free encyclopedia
Odesa (ucraín: Одеса; rusu: Одесса) o tamién Odessa ye una ciudá ucraína conocida pol so puertu, emplazado a veres del mar Negru, y cuenta con más d'un millón d'habitantes. Ye la capital del óblast d'Odesa y pola so situación y población constitúi la tercer mayor ciudá d'Ucraína, dempués de Kiev y Kharkiv, la ciudá comercial más importante del país y la mayor de les mariñes del mar Negru.
 Odesa | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Alministración | |||||
| País |  Ucraína | ||||
| Oblast | Óblast d'Odesa | ||||
| Raion | Raión de Odesa (es)  | ||||
| Municipio (es) | Odesa Urban Hromada (en) | ||||
| Tipu d'entidá | ciudá d'Ucraína | ||||
| Alcalde de Odesa (es) | Gennadiy Trukhanov | ||||
| Nome oficial | Одеса (uk) | ||||
| Nome llocal |
Одеса (uk) Одесса (ru) | ||||
| Nomatu |
Одеса-мама (uk) Одесса-мама (ru) Odesa-Mama (en) Південна Пальміра (uk) Южная Пальмира (ru) Southern Palmira (en) | ||||
| Códigu postal |
65000–65480 | ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 46°30′N 30°42′E | ||||
  Odesa Odesa (Ucraína)  | |||||
| Superficie | 236.9 km² | ||||
| Altitú | 40 m | ||||
| Llenda con |
Kryzhanivka (en) y Lymanka (es)
| ||||
| Demografía | |||||
| Población | 1 010 537 hab. (1r xineru 2022) | ||||
| Porcentaxe |
100% de Odesa Urban Hromada (en) | ||||
| Densidá | 4265,67 hab/km² | ||||
| Más información | |||||
| Fundación | sieglu XV | ||||
| Prefixu telefónicu |
048 | ||||
| Estaya horaria |
UTC+03:00 (horariu de branu) UTC+02:00 (horariu estándar) Hora d'Europa Oriental | ||||
| Llocalidaes hermaniaes |
Tblisi, Alexandría, Baltimore, Łódź, Split, Yereván, Yokohama, Varna, Haifa, Klaipėda, Rosh HaAyin, Van, Heraclión, Ratisbona, Xénova, Gdańsk, Marsella, Minsk, Valencia, Huși, Constanța, Quixináu, Vancouver, Liverpool, Valparaíso, Oulu, Yeda, Brest, Ciudá metropolitana de Xénova, Lárnaca (es) , Nicosia Municipality (en) , Szeged, Viena, Varsovia, Tallín, Qingdao, El Piréu, Ningbó, Marrakech, Calcuta, Estambul y Pärnu (es)
| ||||
| omr.gov.ua | |||||
 | |||||
El famosu críticu lliterariu, periodista y filósofu rusu del sieglu XIX Vissarión Belinski llamó a Odesa «la tercera de les ciudaes ruses» pola so importancia, mientres el poeta Aleksandr Pushkin carauterizar como «la más europea de les ciudaes ruses», tou ello a pesar de qu'anguaño nun ta en Rusia (nesa dómina formaba parte del Imperiu rusu).
L'estilu arquiteutónicu d'Odesa, influyíu pol francés y l'italianu, da un aire mediterráneo a la ciudá, que de cutiu se denomina la Perlla del Mar Negru.
Los primeros asentamientos humanos neses tierres remontar a la edá de piedra, a 30 000 e. C. A principios del primer mileniu e. C. el territoriu del mariniegu norte del mar Negru poblar los cimerios a los que reemplazaron los escites. A les veres de la badea d'Odesa en tiempos de l'antigua Grecia yá esistíen delles poblaciones. La más grande yera la colonia milesia de Boristenes (Βορυσθένης), fundada en 647 e. C.,[1] la que visitó cerca del 460 e. C. Heródoto, el gran historiador de l'Antigüedá, que s'interesaba polos pueblos que vivíen nos vastos terrenes al norte del mar Negru tales como los escites, los sármatas y les llexendaries muyeres guerreres llamaes amazones. Mientres dalgún tiempu la ciudá de Borístenes foi la sede de los reis escites. Pero l'área del actual cascu vieyu de la ciudá ocupar el Puertu de Istrianos (Ιστριανών λιμήν), una población griega que se dedicaba, na so mayor parte, al comerciu de ceberes, miel, vinu y esclavos. Les buelgues de l'antigua cultura griega atópase en casi toes partes, dende'l puertu y el bulevar Primórskiy hasta la plaza Griega, nel monte Zhivájova y nos suburbios.
Ente los sieglos II-IV la zona perteneció al Imperiu romanu como una parte de les provincies primero Dacia, depués Mesia Inferior.
Supónse que la principal causa de la decadencia de la villa foi pola invasión de les tribus godes provenientes del norte, qu'a mediaos del sieglu III, xunto colos alanos, que vivíen al norte del mar d'Azov, afararon los pueblos griegos de la mariña septentrional del mar Negru. Nun ta atestiguáu, pero ye probable que neses tierres los godos per primer vegada atopar cola desenvuelta cultura grecorromana y el cristianismu. D'ello resultó'l so cristianización y l'apaición del alfabetu godu, el primer alfabetu européu creáu a partir del llatín. Del conflictu ente'l paganismu xermanu y el cristianismu resultó qu'esta zona del mariniegu norte de mar Negru dio a la ilesia cristiana munchos mártires pola fe, d'orixe godu.
En 375 los godos, espulsaos polos hunos, recularon so la proteición romana a les provincies balcániques. Los hunos borraron los restos de les ciudaes heléniques, abriendo pasu a otros pueblos nómades a les grandes estepes: ávaros, búlgaros, húngaros, jázaros, pechenegos, polovtsianos, qu'apoderaron neses tierres socesivamente del sieglu IV al XIII. Ente los sieglos IX y XI tamién s'establecieron nesi territoriu tribus sedentaries eslaves.
Na segunda metá del sieglu XIII el territoriu cai sol dominiu del imperiu de Batu Kan, la Horda d'Oru. Nesi tiempu nel mapa del área apaez la escala mercantil xenovesa llamada Ginestra. Los xefes mongolo-tártaros favorecíen a los xenoveses, por tener intereses comunes nel comerciu d'esclavos.
Desintegrada nel sieglu XIV la Horda, a la costa norte del mar Negru pasó al Gran Ducáu de Lituania y construyóse un fuerte de madera qu'apoderaba sobre la badea. Pero'l Ducáu nun supo caltener lo adquirío. Dende'l sieglu XV el territoriu tuvo pobláu por tártaros seminómades y griegos en pequeños pueblos costeros. La horda de Gran Nogái, kanato tártaru independiente hasta 1475, cayó sol dominiu del Imperiu otomanu.
Según el testimoniu del séquitu del rei suecu Carlos XII, que foi ganáu pol zar rusu Pedro'l Grande na batalla de Poltava y fuxía a Moldavia, en 1709 atoparon ellí namái una «miserable aldega». En 1765, cerca d'ella constrúi una pequeña fortaleza turca de Yení Dunyá, la que'l pueblu empezó a llamase de la mesma manera que'l cercanu pueblecillo grecotártaro de Jadzhibéy.
Dempués de dos guerres rusu-turques, empecipiaes por Catalina la Grande na segunda metá del sieglu XVIII, el territoriu foi xuníu al Imperiu rusu. Al riscar del 14 de setiembre de 1792, el destacamentu de tropes ruses y de mercenarios cosacos, sol mandu del conde José de Ribas, tomó definitivamente'l fuerte de Yení Dunyá, esto ye, de Jadzhibéy.
Fundación d'Odesa
La ciudá y el puertu d'Odesa fundáronse oficialmente en 1794, por un decretu de Catalina la Grande como la principal puerta marítima del sur del Imperiu rusu. La iniciativa foi del español nacíu en Nápoles (y contralmirante de l'Armada rusa) conde José de Ribas que dirixó la construcción de la ciudá, de la fortaleza y del puertu, diseñaos pol inxenieru holandés Franz de Volán.
El nome escoyíu pa la ciudá foi'l de l'antigua colonia griega de Odessos (Οδησσός) y en 1795, la emperatriz camudó-y el xéneru al femenín, Odesa.
El rápidu desenvolvimientu y el florecimientu d'Odesa débense principalmente a l'actividá y bon gobiernu de los padres de la ciudá: el conde J. de Ribas, l'inxenieru militar F. de Volán, el duque de Richelieu, el conde L. Langerón, y el conde M.S. Vorontsov.
Mientres los años 1823-1824, el gran poeta rusu Alejandro Pushkin vivió y escribió n'Odesa. Los sos "Cartes" cunten como Odesa foi la gran ciudá rusa "onde tou a Europa güel y alienda...", y onde pueden falase francés y lleer prensa europea. Dende aquel entós la ciudá convertir nuna Meca para artistes, científicos y otros intelectuales de fama mundial, llugar de veranéu predilectu de la nobleza, rusa y polaca na so mayor parte.
Mientres la Guerra de Crimea, n'abril de 1854, Odesa foi bombardiada por fuercies navales britániques y franceses con un intentu de desembarcu, pero ensin ésitu, por cuenta de una fuerte resistencia de los ciudadanos y la reacción inmediata nel so defensa de parte de la prensa europea.
Sieglu XX
A empiezos del sieglu XX, Odesa aportó a la cuarta ciudá del Imperiu rusu, pol so tamañu ya importancia (dempués de Moscú, San Petersburgu y Varsovia), y foi considerada una de les ciudaes más alcontradices d'Europa. Tenía comunicación ferroviaria y marítima, eletricidá, teléfonu, agua corriente, alcantarelláu, les cais meyor pavimentadas d'Europa (allegaben especialistes americanos pa conocer la so teunoloxía), tresporte municipal, hospitales y ambulancia, balnearios, la Universidá, institutos y liceos, 5 biblioteques privaes y 2 públiques, museos, la Ópera (los espectáculos dar en rusu, polacu, alemán, italianu y francés), teatros y cines, hipódromu, parques, hoteles de luxu, cerca de mil cafés y restoranes, y bona compañía de ricos y nobles de toa Europa.
Revolución
En 1905 Odesa vivió una revolución de trabayadores. El famosu llargumetraxe L'acorazáu Potemkin del direutor Serguéi Eisenstein fai referencia a esti eventu, ya inclúi una de les escenes más famoses de la historia del cine, onde cientos de civiles rusos son asesinaos nuna escalera de piedra. La masacre nunca asocedió na realidá, pero la película terminó convenciendo a munches persones de que fuera real y mientres munches décades los pasos d'Odesa fueron una atraición turística d'Odesa.
Dempués de la Revolución Bolxevique de 1917 la ciudá portuaria aportó a la República Soviética d'Odesa, más tarde la capital de la República Soviética Socialista de Besarabia qu'a finales de la Primer Guerra Mundial foi ocupada poles tropes austriacu-alemanes. En 1920, los comunistes retomaron el control de la ciudá que foi absorbida pola RSFS de Rusia y depués incluyida na República Socialista Soviética d'Ucraína, más tarde parte de la XRSS. Ente 1921 y 1922 Odesa sufrió gravemente les consecuencies de la guerra civil.
Segunda Guerra Mundial
Ente 1941-1944 la ciudá foi ocupada por fuercies rumanes y alemanes, sacante la so parte soterraña onde siguía la resistencia. Nos primeros meses d'ocupación, aproximao 280.000 persones (la mayoría xudíos) fueron asesinaes o deportaes. Odesa foi lliberada pol Exércitu Coloráu'l 10 d'abril de 1944.
Odesa aportó a la primer ciudá europea que dio una resistencia fuerte y duradero a les tropes hitlerianes, siendo asediada por elles mientres 73 díes hasta'l so abandonu poles tropes soviétiques conforme a la orde de Stalin. Pol heroísmu de los ciudadanos en 1945 Odesa recibió'l títulu de Ciudá Heroica.
Posguerra
Mientres los años 1960 y 1970, la ciudá creció rápido y aportó a unu de los centros industriales más importantes de la XRSS.
En 1991, Ucraína convertir nun estáu independiente, tres la disolución de la Xunión Soviética.
Conflictu en 2014
El 3 de marzu de 2014 aprucieron nel edificiu alministrativu del óblast d'Odesa esixendo un referendu sobre l'establecimientu de la "República Autónoma d'Odesa".[2] Manifestaciones de protesta qu'esixíen un referendu pola federalización d'Ucraína asocedieron el 6 y 13 d'abril na ciudá. La marcha pol Día Internacional de los Trabayadores, el 1 de mayu de 2014 n'Odesa rexuntó un ensame que sofitó al movimientu Alternativa Popular nun campamentu pa recoyer firmes en sofitu d'un referendu pola descentralización del país y l'oficialidá de la llingua rusa.[3] El 2 de mayu siguiente tres choques ente dos bandos de manifestantes, el campamentu foi atacáu y a lo menos 46 persones morrieron na vecina «casa de los sindicatos», de resultes d'una quema provocada polos neofascistes de Sector Derechu. Odesa ye una ciudá ucraína y la so mayoría de población escoyeron el so futuru con Ucrania.[4][5]
Topar nuna planicie a les veres de la badea d'Odesa del mar Negru ente les desaguaes de los ríos Dniéster y Bug. La ciudá llenda con llagos salaos d'hasta 5 m de fondura, tradicionalmente llamaos "limanes". Nel sur ta'l limán Sujoy, nel que se topa'l puertu d'Ilichevsk, unu de los suburbios. Nel norte topen los limanes de Jadzhibéi y Kuyálnik (dambos conocíos poles sos folles curatibles), separaos unu del otru pel monte Zhivájova de 41 m, el puntu más altu de la ciudá.
El clima d'Odesa ye continental moderáu y comparativamente secu. Tien cerca de 290 díes soleyeros al añu.
Les precipitaciones son de 460 mm añales, col so máximu n'ochobre.
Los iviernos son curtios y nidios. Los valores medios de temperatura bazcuyen alredor de los -2 °C (mín -26 °C) en xineru y los 22 °C (máx 36 °C) n'agostu.[6]
 Parámetros climáticos permediu d'Odessa (1981-2010)  | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mes | Xin | Feb | Mar | Abr | May | Xun | Xnt | Ago | Set | Och | Pay | Avi | añal |
| Temperatura máxima absoluta (°C) | 15.1 | 18.6 | 24.1 | 29.4 | 33.2 | 35.6 | 39.3 | 38.0 | 32.4 | 30.5 | 26.0 | 16.3 | 39.3 |
| Temperatura máxima media (°C) | 2.2 | 2.7 | 6.6 | 13.0 | 19.5 | 24.0 | 27.0 | 26.5 | 21.0 | 15.0 | 8.4 | 3.7 | 14.1 |
| Temperatura media (°C) | -0.5 | -0.2 | 3.5 | 9.5 | 15.6 | 20.0 | 22.6 | 22.3 | 17.2 | 11.6 | 5.7 | 1.1 | 10.7 |
| Temperatura mínima media (°C) | -2.8 | -2.6 | 1.0 | 6.6 | 12.1 | 16.3 | 18.5 | 18.2 | 13.5 | 8.6 | 3.2 | -1.2 | 7.6 |
| Temperatura mínima absoluta (°C) | -26.2 | -28.0 | -16.0 | -5.9 | 0.3 | 5.2 | 7.5 | 7.9 | -0.8 | -13.3 | -14.6 | -19.6 | -28.0 |
| Precipitación total (mm) | 34 | 37 | 32 | 27 | 36 | 49 | 47 | 39 | 41 | 35 | 41 | 35 | 453 |
| Díes de nevaes (≥ 1 mm) | 11 | 10 | 6 | 0.4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0.2 | 4 | 9 | 41 | |
| Hores de sol | 52.7 | 81.2 | 151.9 | 222.0 | 310.0 | 330.0 | 341.0 | 328.6 | 231.0 | 164.3 | 63.0 | 43.4 | 2319.1 |
| Humedá relativa (%) | 83 | 81 | 78 | 74 | 71 | 70 | 66 | 65 | 72 | 77 | 82 | 84 | 75 |
| Fonte nº1: Pogoda.ru.net[7] | |||||||||||||
| Fonte nº2: Climatebase.ru (sol 1937-2011)[8] | |||||||||||||
La economía d'Odesa básase principalmente nel comerciu, el tresporte de mercancíes y la producción industrial; el sector turísticu ta pocu desenvueltu.
La industria d'Odesa inclúi cañes tales como la química, petroquímica, metalurxa, metalmecánica, farmacéutica, alimentaria y cinematográfica. El estudiu de cine d'Odesa foi fundáu en 1907.
Odessa tien aeropuertu internacional,[9] puertos de mercancíes[10][11] y de pasaxeros, más dos puertos mercantiles nos suburbios. Tamién esiste una base naval y una flota pesquera.
Cerca de la ciudá atopa'l mercáu a cielu abiertu más grande d'Europa, que da 1% del PIB d'Ucraína. Gracies a ésti, el desenvolvimientu del puertu y el sector creciente de la construcción civil, l'índiz de desemplegu n'Odesa ye menor que n'otres partes del país.
En 2009 l'axencia creiticia de Fitch Ratings baxó'l nivel creiticiu d'Odesa hasta 'B' negativu al llargu plazu.[12]
Históricamente, l'abanicu étnicu de la ciudá foi bien diversu, anque foi práuticamente uniformado pola cultura soviética.
Na dómina de tomar de la fortaleza turca de Jadzhibéy poles tropes ruses, en 1789, la población, yera de menos de 100 persones y constaba de griegos, tártaros de Yedisán y pocos moldavos. Reconquistaes les tierres del sur de Rusia, Catalina la Grande empecipió la repoblación de la rexón. La xente de toa Europa yera bienvenida. Llegaron en masa griegos, rusos, italianos, yugoslavos, búlgaros, alemanes, belgues, armenios, rumanos, polacos, ucraínos, franceses, bielorrusos, suizos, xudíos, etc., formando barrios o cais que s'empezar a llamar según el pueblu qu'ellí vivía. Anque güei día Odessa nun tien barrios étnicos, el so mapa abonda de topónimos d'esi tipu: la plaza Griega, los bulevares Francés ya Italianu, cais Búlgara, Polaca, Xudía, Arnauta (Albanesa) Menor y Mayor, Griega, Estonia, etc. La fusión de toes estes xentes qu'abandonaren les sos tierres natales, fuxendo de la miseria o de la persecución, en busca d'un futuru meyor, formó'l calter aventureru, hospitalariu, allegre a lo mediterráneo y amigo de la llibertá propiu de los odesitas.
En 1926 el 39,2% de los habitantes identificábense como rusos, el 36,9% como xudíos, el 17,7% como ucraínos у el 2,4% como polacos.[13] El porcentaxe de xudíos baxó drásticamente tres la ocupación nazi. Nel censu de 1989 los xudíos yeren el 5,9% de la población y nel de 2001 el 12,4%, frente a 61,6% ucraínos y 29% rusos étnicos.[14]
La mentalidá de los odesitas estremar de la del mundu rusohablante polo xeneral y considérase un fenómenu cultural específicu. La diáspora odesita que tuvo llugar nes últimes décades de la esistencia de la XRSS, principalmente escontra los países anglosaxones, Alemaña ya Israel, formó un grupu cultural aparte. El lema non oficial, pero aceptáu por tolos odesitas, tantu de la diáspora como de la metrópolis, ye: ¡Odesitas de tolos países, xunir! Esisten organizaciones internacionales y organismos municipales que s'ocupen de los contactos cola diáspora.[15]
Dende la independencia produció una bultable emigración. En 1989 la ciudá tenía 1.115.371 habitantes y en 2001 un total de 1.029.049. Los rusos étnicos pasaron de ser el 39% de la población a ser el 29%. Nes últimes trés décades, el clima cultural de la ciudá taba fuertemente afeutáu pola emigración de xudíos y alemanes, y la gran arribación d'inmigrantes ucraínos de les zones rurales.
Odessa ye una de les zones d'Ucraína onde'l rusu ye la llingua dominante. Nel censu de 2001, el 64,75% de los residentes informó'l rusu como la so llingua materna.[16] L'idioma oficial del estáu ye ucraín, llingua materna del 30,41% de la población de la ciudá, anque'l porcentaxe de población que la usa cotidianamente ye entá menor.[17]
La población d'Odesa cunta güei con 1.061.116 persones (2014).[18]
Odessa ye unu de los centros más grandes del país n'instrucción de deportistes. Les escueles más destacaes son les de patinaxe artísticu, axedrez, boxéu, halterofilia, deportes de tiru, fútbol, baloncestu, balonmano, alpinismu y vela. Na ciudá funcionen los estadios de "Tsentralny-Chernomórets (ChMP)", "Espártaco", "SKA", "Dinamo", el Palaciu de Deportes y delles escueles deportives.
La ciudá ye sede del club de fútbol FC Chernomórets Odessa, que fai de llocal nel Estadiu Tsentralny-Chernomórets.
Teatros
- Teatru Académicu Estatal d'Ópera y Ballet (1810, 1887)[19]
- Teatru Dramáticu Rusu I. Ivanov (1875)
- Circu Estatal (1889)
- Filarmónica (1924)
- Teatru Dramáticu Musical Ucranianu V. Vasylko (1930)
- Teatru Estatal del Espectador Menor N. Ovstróvskiy (1930)
- Teatru Rexonal de Títeres (1932)
- Teatru de Comedia Musical M. Vodianoy (la Opereta) (1953)[20]
- Teatru “Casa de Payazos” (2003)
- Teatru Municipal de Música Espiritual A. Sálik (2003)
- Teatru Municipal de Música de J. Tabáchnik
- Planetariu de la UNU (1961)
- Delfinario (2005)
Museos
- Muséu Arqueolóxicu (1825)
- Muséu Paleontolóxicu de la UNU (1865)
- Muséu Petromineralógico de la UNU (1865)
- Muséu Zoolóxicu de la UNU (1865)
- Muséu d'Arte (1899)
- Muséu del Arte Occidental y Oriental (1920)
- Muséu de la Marina (1920)
- Muséu Históricu d'Odesa (1956)
- Muséu Memorial de la Defensa Heroica d'Odesa (1975)
- Muséu Lliterariu (1977)
- Muséu de Llibros Raros de la UNU (1975)
- Muséu de la Historia del Departamentu Rexonal d'Asuntos Interiores (1980)
- Muséu Históricu Militar (1985)
- Muséu Municipal de Coleiciones Privaes A.V. Bleschunov (1989)
- Muséu del Puertu d'Odesa F. de Volán (1990)
- Muséu de la "Filikí Etería" (Φιλική Εταιρεία) (1994) (en gr.)
- Muséu "Odessa Cristiana" (1994)
- Muséu de Numismática (1999)
- Muséu de Figures de Cera (1998)
- Muséu de K.G. Paustóvskiy (sociedá lliteraria) (1998)
- Muséu Lliterariu Memorial A.S. Púshkin (1999)
- Muséu Casa de N.K. Rérich (2000)
- Muséu d'Historia de los Xudíos d'Odesa (2002)
- Muséu del Arte Moderno (2008)
- Xardín Botánicu de la UNU (1867)
- Zoo (1938)
_street_16,_Odessa,_Ukraine.jpg)
Enseñanza cimera
- Universidá Nacional d'Odesa I.I. Méchnikov (la UNU) (1865)
- Institutu de Tropes Terrestres (1899)
- Universidá Pedagóxica d'Ucraína Meridional K.D. Ushínskiy (1903)
- Academia Estatal de Música A.V. Nezhdánova ("El Conservatoriu") (1913)
- Universidá Politéunica d'Odesa (1918)
- Universidá Estatal Agraria (1918)
- Universidá Estatal Médica (1920)
- Universidá Económica Estatal d'Odesa (1921)
- Academia Estatal de Teunoloxíes Alimentarias (1922)
- Institutu d'Asuntos Interiores (1922)
- Academia Estatal del Fríu (1922)
- Academia Nacional de Comunicación A.S. Popov (1930)
- Universidá Nacional Marítima (1930)
- Academia Estatal de Construcción y Arquiteutura (1930)
- Universidá Estatal del Mediu Ambiente (1932)
- Academia Nacional Marítima (1944)
- Academia Nacional Xurídica (1997)
|
|
|
Consulaos
Consuláu Xeneral de la República de Bulgaria
Consuláu Xeneral de la República Popular China
Consuláu Xeneral de Xeorxa
Consuláu Xeneral de la República Helénica
Consuláu Xeneral de la República de Moldavia
Consuláu Xeneral de la República de Polonia
Consuláu Xeneral de Rumanía
Consuláu Xeneral de la Federación Rusa
Consuláu Xeneral de la República de Turquía
Consuláu Honorariu d'Alemaña
Consuláu Honorariu de la República de Kazakstán
Consuláu Honorariu de la República de Letonia
Consuláu Honorariu de la República Islámica de Paquistán
Consuláu Honorariu de la República de Sudáfrica
Nacíos n'Odesa
|
|
Residentes célebres n'Odesa
|
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
