Edward Lee Greene

Edward Lee Greene (20 d'agostu de 1843, Hopkinton ^(en)  – 10 de payares de 1915, Washington DC) foi un botánicu d'Estaos Xuníos conocíu poles sos numberoses publicaciones, ente elles la obra en dos partes Landmarks of Botanical History, y por describir más de 4.400 especies de plantes del oeste d'Estaos Xuníos.

Edward Lee Greene
Vida
Nacimientu	Hopkinton (en) , 20 d'agostu de 1843[1]
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Residencia	Estaos Xuníos
Muerte	Washington DC, 10 de payares de 1915[2] (72 años)
Estudios
Llingües falaes	inglés[3]
Oficiu
Oficiu	botánicu, micólogu, coleicionista de plantes, scientific collector (en)
Emplegadores	Universidá de California en Berkeley Universidá Católica d'América Institutu Smithsoniano
Abreviatura en botánica	Greene (IPNI)

Mocedá

Edward Lee Greene nació'l 20 d'agostu de 1843 en Hopkinton, Rhode Island. En 1859, Greene treslladóse a Wisconsin y empezó a estudiar na Albion Academy, una institución de gran reputación con énfasis relixosu. Ellí conoció a Thure Kumlien, un naturalista suecu con interés na botánica. Greene acompañó a Kumlien en salíes de campu, lo qu'afondó nel so interés pola botánica. N'agostu de 1862, Greene xunióse al so padre y hermanos pa formar parte del 13^er Reximientu d'Infantería de Wisconsin del exércitu de la Unión. Anque nunca pasó del rangu de soldáu rasu nos tres años de serviciu, pudo avanzar nos sos estudios botánicos, coleccionando especímenes mientres marchaba por Tennessee, Kentucky y Alabama.

Tres salir del exércitu, Greene volvió a l'Albion Academy, onde llogró'l títulu de bachiller en Filosofía en 1866. Mientres el serviciu militar, pensó en treslladase al oeste del Mississippi, un deséu que cumplió en 1870. Cola ayuda de los botánicos Asa Gray de Cambridge, Massachusetts, y George Engelmann de St. Louis, Missouri, Greene preparóse pa estudiar botánica nel oeste. En 1871, mientres taba en Colorado, Greene renovó la so espiritualidá y convirtióse en profesor de botánica y candidatu al sacerdociu episcopal, siendo ordenáu en 1873. En febreru de 1874 asumió la parroquia d'una ilesia en Vallejo (California), lo que marcó l'entamu de munches estancies curties n'ilesies del suroeste. Mientres estos viaxes, Greene siguió coleccionando plantes, faciendo incursiones n'Arizona, Nuevu Méxicu y Méxicu. En 1876-1877, mientres exercía como sacerdote episcopal en Yreka (California), descubrió los primeros especímenes de Phlox hirsuta, una pequeña planta con flor que solo se atopa nesa zona.^[4] Finalmente aceptó un puestu como rector de la ilesia episcopal de San Marcos en Berkeley, California.

Ente la so llegada en 1881 y 1883, Greene empezó a apartase de la ilesia episcopal y acercase al catolicismu, lo que-y costó la so congregación y el so puestu nel ministeriu. Al ser bloquiáu l'accesu a San Marcos, Greene rindióse a la presión y dimitió en 1883, convirtiéndose al catolicismu un añu más tarde.

Carrera académica

A partir de 1882, Greene empezó a dar clases na Universidá de California. Tres la so dimisión, convirtióse en conservador del yerbariu de l'Academia de Ciencies de California.

En 1885, foi contratáu como'l primer profesor de botánica de la Universidá de California en Berkeley (1885-1895). Mientres exercía como direutor del recién fundáu departamentu de botánica, Greene foi unu de los tres representantes d'Estaos Xuníos nel Comité Internacional de Nomenclatura Botánica y presidente del Congresu Botánicu de Madison.

La so defensa polémica de la reforma na nomenclatura llevólu a enfrentase col presidente de la universidá, lo que lo llevó a aceptar un puestu na Universidá Católica en Washington D.C., ente 1895 y 1904. Dempués, Greene convirtióse n'asociáu en botánica na Smithsonian Institution (1904-1915), treslladando unos 4.000 volúmenes y el so valiosu yerbariu a la institución per un periodu de diez años.

Greene empezó a centrase na historia de la so especialidá, publicando la so obra fundamental Landmarks of Botanical History, Part 1 en 1909. El segundu volume foi presentáu al Smithsonian como trabayu en cursu, pero nun llegó a completase; el borrador publicaríase de manera póstuma en 1936. Mientres taba nel Smithsonian, Greene retomó'l contautu col padre Julius Nieuwland, profesor de botánica na Universidá de Notre Dame y antiguu alumnu de Greene nos años de la Universidá Católica.

Tres vencer el so alcuerdu col Smithsonian en 1915, Greene treslladóse a South Bend, Indiana, xunto cola so biblioteca y los especímenes del yerbariu. Volvió a Washington D.C. n'ochobre d'esi mesmu añu pa siguir trabayando nel Landmarks of Botanical History, Part 2, que finalmente se publicó de manera póstuma en 1983.

Edward Lee Greene enfermó mientres permanecía en Washington D.C. y finó nel Providence Hospital el 10 de payares de 1915.

Heriedu

Al final de la so carrera, Greene nomara más de 4.400 especies nueves de plantes, publicó 565 artículos orixinales y xunió una biblioteca con más de 4.000 volúmenes, dalgunos de los cualos nun tienen duplicáu n'América del Norte.

La biblioteca y les colecciones de Greene caltiénense na Universidá de Notre Dame, nel yerbariu de Greene-Nieuwland.

Abreviatura

L'abreviatura Greene emplégase pa indicar a Edward Lee Greene como autoridá na descripción y clasificación científica de los vexetales.(consulta la llista de tolos xéneros y especies descritos por esti autor nel IPNI).