Escudu de Dinamarca

La descripción heráldica o blasonamiento del escudu de Dinamarca ye la siguiente:

Nun campu d'oru semáu de nueve corazones de gules, tres león pasantes d'azur, armaos y lampasados de gules y coronaos d'oru. Al timbre la Corona de Cristián V que ye la real danesa, zarrada, que ye un círculu d'oru engastado de piedres precioses, decoráu nos sos cantos cimeru ya inferior por perlles, compuestu d'ocho florones, visibles cinco, interpolados de perlles y de los que parten dos tales diademes sumaes de perlles, que converxen nun orbe d'azur, col semimeridiano y l'ecuador d'oru y decoraos con perlles, sumáu de cruz d'oru y de plata. La corona forrada de gules.

Escudu d'armes del Reinu de Dinamarca
Datos
Estáu	Reinu de Dinamarca
Fecha d'adopción	1190 (primer versión conocida) 1819 (versión actual)
Blasón	En campu d'oru semáu de nueve corazones de gules, tres león pasantes d'azur, armaos y lampasados de gules y coronaos d'oru.
Timbre	Corona real de Dinamarca.

Historia

Nel escudu de Dinamarca figuren trés lleones pasantes, sofitaos en trés de les sos pates y cola derecha delantera llevantada, d'azur (azul heráldico) que s'atopen asitiaos nun campu d'oru (un fondu de color mariellu heráldicu) afatáu con nueve corazones de gules (colloráu heráldicu).

La primer representación del emblema heráldicu danés (que s'atopa ente los más antiguos) de la que se tien noticia ye un sellu qu'emplegó'l rei Canutu VI y que data d'una fecha cercana al añu 1194. Los esmaltes y metales del escudu, colores en terminoloxía heráldica, tán documentaos a partir del añu 1270, mientres el reináu d'Erico V.^[1]

En vesiones anteriores, los lleones heráldicos representábense mirando al observador y nun taba afitáu'l númberu de los corazones representaos no fondero. Dellos autores espunxeron que primeramente les figures de los corazones pudieron ser representaciones de les flores de la planta del Nuphar (søblade en danés).

La versión actual foi adoptada en 1819, mientres el reinando de Federico VI, cuando s'afitó en nueve'l númberu de corazones y dispúnxose que los lleones miraren de frente.

Hasta aproximao l'añu 1960, como asocede anguaño en Suecia, les autoridaes daneses usaben el llamáu escudu pequeñu, nome pol que yera conocíu l'actual escudu nacional, y l'escudu grande que yera'l personal del monarca. Nel escudu grande'l blasón danés figuraba xunto colos d'otros territorios so la so soberanía o que fueron dominios de la Corona danesa nel pasáu. Na actualidá esti escudu ye esclusivu del monarca.

La corona que figura nel timbre del escudu de Dinamarca ye la representación heráldica de la corona del rei Cristián V que foi emplegada nel pasáu nes ceremonies de coronación de los monarques daneses (na actualidá esta ceremonia cayó en desusu y nun se celebra).

El blasón de Dinamarca ye práuticamente idénticu a los d'Estonia y la ciudá de Tallinn, una y bones dambos tienen el so orixe y tán rellacionaos cola figura del rei danés Valdemar II. El norte d'Estonia tuvo baxu control danés dende 1219 a 1346. Estos escudos estremar del danés; nellos nun apaecen representaos los corazones y los lleones heráldicos son leopardados, ye dicir apaecen mirando al observador, y tampoco tán coronaos.

La heráldica de los monarques daneses inspiró l'escudu del desapaecíu Ducáu de Schleswig, un territoriu controláu por Dinamarca nel pasáu y na actualidá estremáu ente esti país y Alemaña. Nesti escudu, de los mesmos colores, apaecen representaos dos lleones non coronaos (en cuenta de trés) y no fondero, como nel casu d'Estonia, tampoco figuren los corazones.