Etamin
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Coordenaes: 
17h 56m 36.37s, 51° 29′ 20.024″
Etamin o Eltanin (γ Draconis / γ Dra / 33 Draconis)[7] ye la estrella de mayor rellumu na constelación del Dragón. Asitiada na cabeza del mesmu, tien magnitú aparente +2,24. Ye la estrella brillosa más cercana al puntu d'iviernu» del coluro solsticial, meridianu de la esfera celeste que pasa polos polos y los solsticios d'iviernu y branu.
Remove ads
Nome ya historia
El nome de Etamin —según les sos distintes variantes Ettanin, Etannin, Etanim y Etamin— provienen del árabe Al Rās al Tinnīn, que'l so significáu ye «culiebra», n'alusión al conxuntu de la constelación.
Na antigüedá, Etamin goció d'importancia nel valle del Nilu, cuando dexó de ser circumpolar aproximao nel 5000 e.C. Unos sieglos dempués pasó a ser la socesora natural de Dubhe (α Ursae Majoris), hasta entós l'oxetu prominente d'adoración nos templos del baxu Exiptu. γ Draconis yera ellí conocida como Isis o Taurt Isis y señalaba la cabeza del Hipopótamu que formaba parte del actual Draco. El so orto yera visible 3500 ~ e.C. nel corredores centrales de los templos de Hathor en Dendera y de Mut en Tebas, ente que Canopo (α Carinae) yera reparada na mesma dómina nes apertures empobinaes escontra'l sur.[8]
Yá na dómina moderna, γ Draconis foi llamada Estrella del Cenit —n'inglés Zenith Star— en virtú a la so proximidá al cenit cuando yera reparada dende la llatitú del Real Observatoriu de Greenwich.
Remove ads
Carauterístiques físiques
Etamin ye una xigante naranxa de tipu espectral K5III con una temperatura superficial de 3966 K.[9] Anguaño ta a 148 años lluz del Sistema Solar, pero averar escontra nós de forma que, dientro de 1,5 millones d'años, va alcuéntrase a tan solo 28 años lluz; entós va ser, xunto a Siriu, la estrella más brillosa del cielu nocherniegu. El so radiu ye 50 vegaes más grande que'l radiu solar y la so lluminosidá ye 600 vegaes mayor que la del Sol.[10] Tien una metalicidá inferior a la solar, aproximao 3/4 partes de la mesma.[9]
En 1728, mientres intentaba midir la paralax d'esta estrella, James Bradley afayó l'aberración de la lluz causada pola velocidá del movimientu de la Tierra en rellación a la velocidá de la lluz proveniente de la estrella. Esti descubrimientu probó la teoría de Copérnico de que la Tierra xiraba alredor del Sol.[10]
Remove ads
Ver tamién
Referencies
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads