Favila

Favila (o Fáfila) d'Asturies ( - 739) foi'l segundu monarca del Reinu d'Asturies, y asocedió al so padre Pelayu al mandu del reinu d'Asturies.^[2] Tomó'l nome del so güelu paternu, el duque Favila.

Favila
monarca del reinu d'Asturies 737 - 739 ← Pelayo - Alfonso I →
Vida
Nacimientu	década de de 700[1]
Nacionalidá	Reinu d'Asturies
Muerte	Cangues d'Onís, 739[1] (29/39 años)
Sepultura	Ilesia de la Santa Cruz
Causa de la muerte	ataque de oso (es)
Familia
Padre	Pelayo
Madre	Gaudiosa
Casáu con	Froiluba (es)
Fíos/es	valor desconocíu
Hermanos/es	Ermesinda
Pueblu	dinastía Astur-lleonesa
Estudios
Llingües falaes	asturianu
Oficiu
Oficiu	monarca

Biografía

Fíu de Don Pelayu, tamién conocíu pol nome de Fáfila, gobernó «dos años, siete meses y diez díes» dende l'añu 737 hasta'l 739.^[2] Según la Crónica rotense, Favila morrió mozu con un osu cuando taba de cacería,^{[2][lower-alpha 1]} anque tamién pudo ser un asesinatu políticu, cosa que yera frecuente naquella época. Tamién s'albidra que la llucha col osu fuera una especie de ritu de virilidá, una de les pruebes de valor de normal esixíes a la nobleza de la dómina. Foi un gran amante de les caceríes, lo que fai más creible la historia que diz que lu espedazó un osu al qu'agafó imprudentemente. Desdexó los asuntos d'estáu al nun tener alderiques colos árabes qu'engardíen daquella en Francia y asina lo reflexa la Crónica sebastianense que diz que Favila «nun fixo nada digno de la historia».^[2]

La eleición de socesor recayó nel que reinaría como Alfonsu I d'Asturies, casáu con Ermesinda o Hermenesinda, hermana de Favila, fía de Don Pelayu y de la reina Gaudiosa. Una situación asemeyada diba producise cola cayida de la dinastía Astur-Llionesa, cola desapaición del so últimu rei Bermudu III de Lleón, sustituyida pola dinastía Ximena de Pamplona, por derechu filial hereditariu al traviés del matrimoniu cola hermana del monarca fináu.

Sepultura

Dempués de la so muerte, el cadabre del rei Favila, según refier el cronista Ambrosio de Morales, recibió sepultura na ilesia de la Santa Cruz de Cangues d'Onís, que'l monarca ordenara alzar xunto cola so esposa, la reina Froiluba.^[3]Según les Cróniques Asturianes, hubo una llábana, d'época posterior, cola siguiente inscripción:^[2]

Seya agradable a Cristu esta ilesia pol troféu de la cruz, que'l so siervu Favila edificó con probada fe, con Froileva la so muyer y los sos fíos, los que, pol to merecimientu, oh Cristu, tengan cumplida gracia y después d'esta vida misericordia eterna.

Na mesma ilesia, según refier Morales, recibió sepultura la so esposa la reina Froiluba, anque los restos mortales de dambos esposos nun se caltienen actualmente.^{[lower-alpha 2]}

Ver tamién

• Tabla cronolóxica de reinos d'España
• Monarques d'Asturies

Notes

1. Esto asocedió según la tradición nel llugar onde anguaño ta allugada l'aldea de Llueves, nun monte averáu a Cangues d'Onís. D'esta lleenda vien el dichu, «espabila, Favila, que vien l'osu», col que s'afala al oyente a entainar una aición.
2. El padre Flórez, nes sos Memorias de las Reynas Catholicas (1790), atribuye a Favila una fía llamada Favinia que casaría col duque Luitfred III de Suevena. Esa fía nun existió nin ta documentada. El padre Flórez basóse nun manuscritu de San Otón, llamáu Genealogía, que contién xenealoxíes falses y que foi citáu polos eruditos de los sieglos xvii y xviii.^[4]