Gelochelidon nilotica

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El garrochín picuprietu^[2] (Gelochelidon nilotica) ye una ave de la familia Sternidae que puede atopase en tolos continentes menos L'Antártida. Enantes yera denomada Sterna nilotica (Bridge et al., 2005), pero anguaño alcuéntrase incluyida nel so propiu xéneru.

Gelochelidon nilotica garrochín picuprietu
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Charadriiformes
Familia:	Sternidae
Xéneru:	Gelochelidon C. L. Brehm, 1830
Especie:	G. nilotica (Gmelin, 1789)
Distribución
Sinonimia
Sterna nilotica
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Descripción

Ye abondo grande y robusta, tien un llargor corporal incluyida la cola de 35 - 38 cm y un valumbu alar de 100 - 115 cm,^[3] el so tamañu y apariencia xeneral ye similar al charrán patinegro, del que s'estrema pel so picu que ye asemeyáu al de les gaviluetes, amás les sos ales son más anches y les sos pates más llargues. La so cola ye curtia, 14 cm, y pocu ahorquillada.

Adultu con plumaxe d'iviernu na India.

Los adultos pel branu tienen les zones cimeres de color gris, les zones inferiores blanques y la metá cimera de la cabeza negra como'l so picu y pates. Pel hibiernu sume'l casquete negru quedando una banda negra que traviesa los güeyos como nel charrán de Forster o la gavilueta cabecinegra. Los xuveniles de pagaza piconegra presenten una mázcara difusa que-yos asemeya al aspeutu de los adultos pel hibiernu pero presenten marques escures nes terciaries. Los xuveniles del charrán patinegro tienen el picu curtiu polo que pueden ser confundíos con pagazas piconegras.

Distribución y hábitat

Cría nes zones templaes del planeta: el sur d'Europa (amás d'una pequeña población aisllada n'Alemaña y Dinamarca), Asia, América del Norte, Suramérica oriental y Australia. Los individuos de toles poblaciones esvalixar tres la dómina d'apareyamientu, pero les que críen nel norte son más Migración de les aves migratories y viaxen pa pasar l'iviernu nel sur, n'África, el Caribe, el norte de Suramérica, el sur d'Asia y Nueva Zelanda. La pagaza piconegra ye una de les especies afeutaes pol Alcuerdu pal Caltenimientu d'aves acuátiques migratories afro-eurasiáticas (AEWA).

Vive nos llagos tanto d'agua duce como salobre y nes riberes de los ríos. Fora de la dómina de cría tamién frecuenta les marismas y estuarios.^[3]

Subespecies

Xuvenil de primer añu, estremable pol cantu de les sos ales escuru.

Con una distribución tan amplia se reconecen na pagaza piconega delles subespecies locales, que s'estremen principalmente nel tamañu y en detalles menores del plumaxe:^[4]

• Gelochelidon nilotica addenda (Mathews, 1912)
• Gelochelidon nilotica affinis (Horsefield, 1821)
• Gelochelidon nilotica aranea (A. Wilson, 1814)
• Gelochelidon nilotica groenvoldi (Mathews, 1912)
• Gelochelidon nilotica macrotarsa (Gould, 1837)
• Gelochelidon nilotica nilotica (J. F. Gmelin, 1789)
• Gelochelidon nilotica vanrossemi (Bancroft, 1929)

Bioloxía

Subespecies Gelochelidon nilotica vanrossemi, San Diego, California.

Inmaduru col so plumaxe reproductivu cuasi completu.

Ye un estérnido singular y anque na so apariencia física aseméyase más a los charranes, los sos vezos alimenticios son más paecíos a los de los fumareles. La pagaza piconegra nun se somorguia en picáu pa pescar como los charranes, sinón que que s'alimenta cazando inseutos al vuelu, pescando na superficie de l'agua y restolando nos campos húmedos p'atrapar anfibios, pequeños mamíferos y otros pequeños animales.

Gelochelidon nilotica

Esta especie cría en colonies xunto a llagos, banzaos y mariñes. Añera nel suelu nun rudimentariu nial y pon de dos a cinco güevos. La incubación, na qu'intervienen dambos proxenitores, dura 22 díes y los pollos tarden de 4-5 selmanes en volar.^[5]