Llingües celtes

Llámense celtes^[1] a los pueblos que falen o falaron llingües celtes, que nel sieglu I e.C. s'espardíen per gran parte d'Europa, dende la Turquía d'anguaño hasta Portugal. Esti términu ye d'orixe griegu (los griegos llamaben a estos pueblos 'keltoi') Los celtes llamábense siempres a sigo mesmos galiain, o seya: galos (derivaos: gálata, galaicu). El tueru célticu ye parte del grupu llingüísticu indoeuropéu. Les llingües céltiques taben mui espardíes per Europa na prehistoria y hasta la conquista romana de la Galia ya Hispania.

Llingües celtes
ISO 639-2	cel
Códigu Glottolog	celt1248
Estensión
Ver tamién Idioma - Families - Clasificación de llingües
[editar datos en Wikidata]

Les llingües falaes n'Europa.

N'azul l'área aproximada de la influyencia celta n'Europa hacia el 1500 e.C.. En púrpura amuésase la máxima expansión de la cultura celta alrodiu del 400 e.C..

Clasificación llingüística:

• Galu. Próximos al galu taban el llepónticu, nóricu, y gálata. Faláronse nun territoriu mui estensu dende l'actual Francia hasta Turquía.
• Iberocelta. Faláu nel oeste de la Península Ibérica y próximu al goidélicu.
• Goidélicu.
  • Irlandés
  • Gaélicu escocés
  • Manx
• Britónicu.
  • Galés
  • Bretón
  • Córnicu

Vitalidá

Cinco llingües celtes son falaes entovía:

Tres del ramu britónicu:

• El bretón, faláu en Baxa Bretaña (Francia).
• El galés, faláu nel País de Gales.
• El córnicu, en Cornualles.

Dos del ramu gaélicu:

• El irlandés, llingua oficial na República d'Irlanda
• El gaélicu escocés, faláu nel norte y les islles d'Escocia.

• El manx, tamién del ramu gaélicu, falose na Islla de Man. Anguaño yá ta considerada como llingua muerta.