Marius Petipa
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Alphonse Victor Marius Petipa (11 de marzu de 1818, rue Dumarsais (en) 
– 1 de xunetu de 1910 (xul.), Gurzuf (es) ) foi un maestru de balé, coreógrafu y baillarín francés.[6][7]
Remove ads
Biografía
Fíu de baillarinos, el so padre Jean Antoine foi solista y profesor, y la so madre, Victorine Grasseau, destacó como gran intérprete del balé nos roles de calter. Foi la influencia materna lo que lu llevó al estudiu de la danza y del violín dende la so neñez.
Marius Petipa foi un gran apasionáu de les dances tradicionales españoles, y sobremanera les andaluces, como asina amuesen los sos ballets Don Quichotte y Paquita (ballet qu'escoyó pa la so presentación en San Petersburgu). Descolló nos pasos de calter ya introduxo n'escena'l baille de la polca.
En debutando en Bruxeles en 1838, perfeicionóse con Auguste Vestris y actuó per toa Europa como primer baillarín. Casi una década dempués (1847), en pasando una temporada en París, decidió volver a San Petersburgu, onde trabayó mientres 60 años. Nesi periodu creó 55 ballets n'esclusiva, 21 en collaboración y 37 pa diverses óperes. En 1858 foi nomáu maestru de baille del Ballet Imperial rusu, cargu ocupáu hasta entós por Jules Perrot y con esti nomamientu empecipió'l so dómina más granible. Xunto con Iván Vsevolozhski, formó una dupla que duró 17 brillosos años. Na llista inmensa de creaciones d'esti periodu basta con recordar los trés obres supremes de Chaikovski, nerviu principal de tolos repertorios (El llagu de los cisnes, La bella durmiente y El Cascanueces), según les tardíes pero eficaces partitures d'Aleksandr Glazunov (Raymonda, Les cuatro estaciones, Astucies d'amor).
Remove ads
Estilu
L'arte de Petipa tuvo fechu de rigor téunicu, riqueza de medios y un sentíu de la elegancia que fuxía de tou virtuosismu y de cualquier espectacularidá pomposa. Repunaba'l acrobatismu de la escuela italiana y el luxu desanimáu del tardíu balé francés. Intentó caltener y arriquecer l'heriedu románticu, llevando la tradición a les sos más altos niveles. Reformó'l papel del baillarín masculín y dio corporeidá estremada al home y a la muyer, de cuenta que s'esplotaren al máximu les propiedaes anatómiques y enérxiques del baillarín. Tamién suprimió la figura del favoritu (o favorita), tratando a toos con igualdá. Na redaición de les sos coreografíes yera minuciosu y científicu, y diba escribiendo nuna llibreta les diverses evoluciones que la partitura desixía, incluyendo semeyes y perfiles de les actitúes qu'imaxinaba nos diversos personaxes. El culmen de caúna de les sos obres yera'l pas de deux ente los protagonistes, qu'empieza con un adaxu al cargu de dambos, sigue con variaciones alternaes, una pa ella y una pa él, una lenta y otra rápida, y acaba con un nuevu dúu, esixente de téunica y resueltu con una pose enxareyada y estatuaria. Con éses Petipa xunió la tradición de la velocidá italiana col heriedu del ellaboráu adaxu francés. Petipa foi quién llevó a cabu'l llamáu Ballet Imperial en Rusia.
Remove ads
Ver tamién
- Don Quixote
- Paquita
- La bayadera
- El llagu de los cisnes
- La bella durmiente
- El cascanueces
- Raymonda
Bibliografía
- Laura Hormigón, Marius Petipa en España: 1844–1847. Memorias y otros materiales, Danciate Ballet, S.L.,Madrid 2010.
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads