Mejit

Mejit (en marxalés Mājej [mʲæzʲɛ̯ɛtʲ] o Mājeej [mʲæzʲeːtʲ]) ye una islla nel Océanu Pacíficu perteneciente al distritu llexislativu de la cadena Ratak nes Islles Márxal. A diferencia de la mayoría de los atolones, Mejit ye más una islla de roca que de coral, anque ta arrodiada per un arrecife de coral qu'enzarra una llaguna estrechina. A unos 110 km al noreste atópase l'atolón de Wotje.

Mejit
Alministración
Protectoráu	Nueva Guinea Alemana
País	Islles Márxal
Tipu d'entidá	isla coralina (es)
Xeografía
Coordenaes	10°17′00″N 170°53′00″E
Mejit Mejit (Islles Márxal)
Superficie	1.86 km²
Demografía
Población	348 hab.
Porcentaxe	0.66% de Islles Márxal
Densidá	187,1 hab/km²

Tien una población de 348 habitantes. La islla ye abondosa en Pandanus, Artocarpus altilis y Colocasia esculenta.

Los habitantes de Mejit llamen a la islla "el paraísu". Tien un llagu d'agua duce (poco común nes Islles Márxal) con coríos autóctonos. Mejit ye famosu poles sos esteres de fueyes de pandanus

Una pista d'aterrizaxe de 900 metros de llargu, l'Aeropuertu Mejit, estrema la isla en dos partes. Cuenta col serviciu d'Air Marshall Islands.

Historia

El primer européu n'avistar la islla foi l'esplorador español Miguel López de Legazpi'l 9 de xineru de 1565. Pola barba que presentaben los indíxenes llamóla la islla de Los Barbudos. Tamién se rexistró'l so avistamientu por Ruy López de Villalobos n'avientu de 1542.^[1]

En 1885, l'atolón foi reclamáu pol Imperiu d'Alemaña xunto col restu de les Islles Márxal. Tres la Primer Guerra Mundial, la islla quedó baxo'l Mandatu del Pacíficu Sur del Imperiu de Xapón. Col final de la Segunda Guerra Mundial, quedó baxo'l contro d'Estaos Xuníos como parte del territoriu en fideicomisu de les islles del Pacíficu hasta la independencia de les Islles Márxal en 1986.

Educación

Hai una escuela d'educación primaria.^[2]