Nicanor de Obarrio

El xeneral Nicanor Arturo de Obarrio (1873 - 16 de xineru de 1941^[3]) foi un militar y políticu panamiegu, prócer de la Separación de Panamá de Colombia.

Nicanor de Obarrio
Vida
Nacimientu	Nueva York[1], 3 de xunu de 1873[1]
Nacionalidá	Panamá
Muerte	Ciudá de Panamá[1], 16 de xineru de 1941[2] (67 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu
Oficiu	políticu, militar, diplomáticu
Llealtá	Ejército Nacional de Colombia (es)

Realizó estudios de Posgráu en Matemátiques y Física na Universidá de Columbia; consagrándose na educación. Vivió un tiempu na ciudá de Guayaquil.^[4] En 1900, De Obarrio tornó a Panamá y foi nomáu xeneral del Exércitu colombianu y prefeutu de la provincia de Panamá. Foi unu de los impulsores del movimientu separatista de 1903, según dirixente y parte de la Xunta Revolucionaria organizadora xunto a Ricardo Arias, Federico Boyd, Constantino Arosemena, Tomás Arias y Manuel Espinosa Batista. Pola so esperiencia, foi nomáu primer y únicu Ministru de Guerra y Marina de Panamá.^[3][4]

Darréu, foi electu diputáu de l'Asamblea Nacional^[4] y representó diplomáticamente ante Perú, Alemaña y la Santa Sede, últimu cargu desempeñáu al momentu de finar.^[3] Tamién foi designáu vicepresidente de Panamá tercer vicepresidente de Panamá ente 1922 y 1924.

Foi benefactor del Santuariu Nacional de Panamá, que'l so terrenal foi donáu por él.^[3] Polos sos méritos, una de les principales aveníes de la capital panamiega recibe'l nome d'Avenida Nicanor A. de Obarrio (conocíu tamién como Cai 50).^[3]