Parllamentu del Reinu Xuníu

El Parllamentu del Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda del Norte (n'inglés: Parliament of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland),^[1] tamién conocíu como Parllamentu británicu, ye'l órganu llexislativu del Reinu Xuníu y de los sos territorios d'ultramar —que solo tienen soberanía parllamentaria—. A la so cabeza ta'l soberanu. Ye bicameral, incluyendo una Cámara Alta, llamada Cámara de los Lores, y una cámara Baxa, llamada Cámara de los Comunes.

Parllamentu del Reinu Xuníu
Parliament of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
Datos xenerales
Tipu	parlamentu y bicameralismu
Estáu	Reinu Xuníu
Sede	Palaciu de Westminster
Formáu por	Cámara de los Comunes del Reinu Xuníu Cámara de los Lores monarca del Reinu Xuníu
Composición
Númberu d'escaños	1433
Más información
parliament.uk

Carauterístiques

La Cámara de los Lores inclúi dos distintos tipos de miembros: Los Lores Espirituales (los clérigos senior de la Ilesia d'Inglaterra) y los Lores Temporales (miembros nobles). Los miembros d'esta cámara son escoyíos pola nobleza; antes yeren hereditarios, pero na actualidá solu dos puestos son hereditarios.^[2] Per otru llau, los miembros de la Cámara de los Comunes son escoyíos democráticamente. La Cámara de los Lores y la Cámara de los Comunes axuntar en salones separaos nel Palaciu de Westminster (comúnmente conocíu como les Cases del Parllamentu), en Londres la capital británica (más precisamente, nel conceyu—y ciudá—conocida como Ciudá de Westminster). Por convención constitucional, tolos ministros de gobiernu, incluyendo al Primer Ministru son escoyíos dende la Cámara de los Comunes o de la Cámara de los Lores.

El Parllamentu desenvolver a partir del antiguu conceyu qu'aconseyaba al Soberanu. Según la constitución, el poder nun ye del Parllamentu sinón de la Reina «Queen-in-Parliament» o'l Rei («King-in-Parliament»), pos ye ella quien tien autoridá soberana. Nos tiempos modernos, el monarca desempeña funciones oficiales y de revisión sobre los actos llexislativos.

El Parllamentu británicu ye de cutiu llamáu la Madre de los Parllamentos», yá que los poderes llexislativos de munches naciones —los más destacaos son los miembros de la Commonwealth— adoptaron esti modelu. Sicasí, esta ye una frase de John Bright, quien remarcó'l 18 de xineru de 1865 que «Inglaterra ye la Madre de los Parllamentos» nel contestu de sofitar les demandes pa los derechos al votu nun país qu'empecipiara'l gobiernu parllamentariu.

Ver tamién

• Cámara Alta del Reinu Xuníu
• Cámara Baxa del Reinu Xuníu
• Ceremonia d'apertura del Parllamentu
• Soberanía parllamentaria

Bibliografía

• Blackstone, Sir William. (1765). Commentaries on the Laws of England. Oxford: Clarendon Press.
• Davies, M. (2003). Companion to the Standing Orders and guide to the Proceedings of the House of Lords, 19th ed.
• Farnborough, Thomas Erskine, 1st Baron. (1896). Constitutional History of England since the Accession of George the Third, 11th ed. London: Longmans, Green and Co.
• "Parliament." (1911). Encyclopædia Britannica, 11th ed. London: Cambridge University Press.