Pinus sylvestris

especie de planta From Wikipedia, the free encyclopedia

Pinus sylvestris
Remove ads

El pinu roxu[2] (Pinus sylvestris), tamién conocíu como pinu de Valsaín, pinu velandón, ye una especie arbórea que pertenez a la familia Pinacea, xéneru Pinus. Esta conífera, que puede algamar los 30 metros d'altor, crez nel norte d'Eurasia. Les referencies al color coloráu o bermeyu deber al so corteza, d'un colloráu xubíu na parte alta del tueru, y pardorrojiza na parte inferior.

Datos rápidos Estáu de caltenimientu, Clasificación científica ...
Remove ads

Llocalización y hábitat

El pinu roxu[2] (Pinus sylvestris) ye un árbol bien común nel Hemisferiu Norte, estendiéndose por Eurasia, Jinotega en rexones relativamente fríes. Distribuyir dende Escocia y España pel oeste hasta Siberia y los montes d'El Cáucasu pel este, y dende Laponia pel norte hasta Sierra Nevada (España) pel sur. Nel norte de la so distribución espandir dende'l nivel del mar hasta los 1.000 m, ente que nel sur desenvolver en montes n'altitúes entendíes ente los 800 y los 2.400 msnm. El pinu montés alcuéntrase cultiváu llargamente en Nueva Zelanda y en munches de les rexones más fríes d'América del Norte. Alcuéntrase catalogáu como una "especie invasora" en delles zones norteamericanes, na que s'inclúi Ontario y Wisconsin.

Thumb
Les fueyes del pinu montés se tuercen helicoidalmente y van xuníes en pareyes por una vaina.
Thumb
La corteza de Pinus sylvestris ye d'un colloráu xubíu na parte alta del tueru
Thumb
Monte altu de pinu montés na llanura padana, nel norte d'Italia. Ende'l pinu montés crez en terrenes probes y abondo secos, ente qu'en terrenales fertiles y frescos hai montes de carbayu.
Thumb
Conu femenín
Remove ads

Descripción

Thumb
Conos maduros abiertos y granes.

El pinu montés puede llegar a midir 30 m d'altor por unos 5 metros de circunferencia, llegando a crecer 6 metros d'altu en 10 años. La so copa ye de forma cónica de moza pa depués d'adultu pasar a ser irregular, ancha y ablayada, de moza presenta un tueru vistíu que d'adultu pasa a ser desnudu.

Les fueyes son simples, arrexuntaes de dos a dos, aciculares, ríxides, punchantes, curties, d'a 3 a 7 cm de llargor, de seición semicircular, arredondiaes nel envés, finalmente dentaes. Les flores o estróbilos femeninos son conos de forma oblonga, de color castañu, apófisis pocu saliente, desprovistu de umbo espinosu, pequeños, de 3 a 6 cm de llargu, axuntaos en grupos de 2 a 3, caedizos, yá que apenes maurecen. Los piñones, que son les granes, son diminutos, dotaos d'una ala.

Soporta plenu sol, non asina cola solombra; afacer a tou tipu de suelu menos a los anubiertos pero sí a los húmedos, mientres más fértiles y fondos mayor ye'l desenvolvimientu, aguanta la seca. Nun tolera la contaminación y nun vive enforma tiempu en competencia con otres especies que la superen n'altor. Aguanten iviernos bien fríos.

Remove ads

Especies y variedaes

Thumb
Pinar de Pinus sylvestris na Sierra de Guadarrama, España.
  • Pinus sylvestris subsp. nevadensis (Christ) Rivas Mart., A.Asensi, Molero Mesa & F.Valle → Llocalización: Sierra Nevada (España).
  • Pinus sylvestris var. catalaunica Gaussen → Llocalización: Cataluña (España).
  • Pinus sylvestris var. hamata → Llocalización: península de los Balcanes y norte de Turquía.
  • Pinus sylvestris var. iberica Svoboda → Llocalización: Sierra de Guadarrama (España)
  • Pinus sylvestris var. lapponica → Llocalización: Finlandia, Noruega, Suecia y norte de Rusia.
  • Pinus sylvestris var. mongolica → Llocalización: Mongolia, noroeste de China y sur de Siberia.
  • Pinus sylvestris var. sylvestris → Llocalización: Escocia, esti d'España, a lo llargo del norte d'Asia hasta la mariña del Pacíficu.
  • Pinus sylvestris var. pyrenaica Svoboda → Llocalización: Pirineos.

Importancia de les mases ibériques

Thumb
Pinos monteses en Francia.

Les mases de pinu montés de la península ibérica constitúin la llende suroccidental del so área de distribución mundial, con nucleos d'estensión llindada y gran valor bioxeográficu. Exemplos d'estes poblaciones marxinales son les alcontraes en Sierra Nevada y Sierra de Baza, Cordal Cantábricu (Pinar de Lillo y Velilla del Ríu Carrión), Sierra de Gredos y Sierra de Guadarrama. Los estudios paleobotánicos realizaos nestos montes non solo reconocen l'orixe natural d'eses formaciones sinón que tamién rexistren un amenorgamientu importante del área de distribución de los pinos montanos (incluyendo tamién a (P. nigra y P. uncinata) mientres los últimos milenios.

En toles turberas de monte y altu monte d'Asturies y Cantabria (Alsa-Molledo) apaecen rexistros polínicos d'importancia siquier hasta la Edá Media, lo que demuestra la presencia de pinares d'entidá, que fueron quemaos y valtaos na Edá Moderna. En feches históriques bien recién, escastóse en Cantabria y Asturies. En Cantabria apaecen tueres subactuales (restos de tueros de pinos antiguos) en Campoo de Yuso y Yerbosa, lo que demuestra'l so calter autóctonu y óptimo pa estes árees forestales. N'Asturies exisitían a principios del sieglu XX a veres del llagu Somiedo y en Cantabria nes contornes de Campoo, Alto Nansa y Liebana los pisos altitudinales onde casi sumieron esfarrapaos pol fueu y baltar antigües.

Nel Parque Natural de Redes (Asturies), preséntense pies aisllaos nel so pisu cimeru.

Diversos autores plantegaron el colapsu del urogallo cantábricu de resultes al mediu plazu de la erradicación de les mases autóctones de pinu montés nel Cordal Cantábricu, al resultar subóptimos los montes caducifolios y espone-y a mayores riesgos naturales a estes tetraónidas pola so escasa cobertoria foliar. Les repoblaciones efectuaes dende'l sieglu XIX buscaron camudar esta destrucción antigua, con dellos llogros importantes.

Remove ads

Propiedaes

L'aceite esencial ye responsable de la so aición como antisépticu, expectorante, diuréticu uricosúricu, aiciones reforzaes pola brea vexetal. Amás ye antiviral, antipirético, inmunoestimulante y vasoprotector capilar. N'usu tópicu l'aceite esencial produz un efeutu rubefaciente.

Indicáu p'afecciones respiratories: gripe, resfriaos, sinusitis, farinxitis, larinxitis, traqueitis, bronquitis, asma. Cistitis, uretritis, prostatitis, reumatismu (n'usu internu y esternu), gota, mancaes, parodontopatías, vulvovaginitis. Brea, n'usu tópicu: psoriasis.[3]

Remove ads

Taxonomía

Pinus sylvestris describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1000. 1753.[4]

Etimoloxía

El so nome procede del llatín pinus (pinu). N'inglés dicha raigañu (pine) enfusa al traviés del francés pin; nel sieglu XVIII esta especie yera conocida n'Inglaterra como "Scots Fir" (del danés fyr), pero "fir" acútase anguaño a los abetos, qu'inclúin tanto al xéneru Abies como a Pseudotsuga (Abetu de Douglas).

sylvestris: epítetu llatín que significa "de los montes, montés".[5]

Sinonimia
  • Pinus binatofolio Gilib.
  • Pinus borealis Salisb.
  • Pinus cretacea Kalen.
  • Pinus ericetorum Thore
  • Pinus erzeroomica Calvert ex Gordon
  • Pinus fominii Kondr.
  • Pinus frieseana Wich.
  • Pinus genevensis Carrière
  • Pinus genovensis Garsault
  • Pinus hagenaviensis K.Koch
  • Pinus krylovii Serg. & Kondr.
  • Pinus lapponica (Hartm.) Mayr
  • Pinus montana Hoffm.
  • Pinus mughus Jacq.
  • Pinus resinosa Savi
  • Pinus rigensis Loudon
  • Pinus rubra Mill.
  • Pinus scariosa Lodd. ex Loudon
  • Pinus tartarica Mill.[6][7]
Remove ads

Ver tamién

Referencies

Bibliografía

Enllaces esternos

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads