Publilio Siro

Publilio Siro (Publilius Syrius, sieglu IedC, Nusaybin – sieglu IedC) foi un escritor llatín de l'antigua Roma. Tamién conocíu como Publio Siro (Publius Syrius), Publilio Siriu o Publio Siriu. Yera nativu de Siria y foi fechu esclavu y unviáu a Italia, pero gracies al so talentu ganó'l favor del so amu, que lo lliberar y educó.

Publilio Siro
Vida
Nacimientu	Nusaybin, sieglu IedC
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	sieglu IedC
Estudios
Llingües falaes	llatín[1]
Oficiu
Oficiu	escritor, dramaturgu, poeta, filósofu, actor
Xéneru artísticu	playwriting (en)

Les sos pantomimes, nes qu'él mesmu actuaba, tuvieron enforma ésitu nes ciudaes italianes y nos xuegos de Xuliu César del añu 46 e.C. Publio yera tamién un gran improvisador y recibió el premiu de César nuna competición na que venció a tolos sos rivales, incluyíu'l célebre Décimu Laberio.

De les sos obres queda namái una coleición de "Sentencies" (Sententiae) y una serie de máximes morales. Esta coleición foi arrexuntada en fecha temprana yá que yera conocida por Aulo Gelio nel sieglu II. Cada máxima ta compuesta d'un únicu versu y ordenada alfabéticamente. Darréu entrepoláronse n'obrar versos apócrifos; el númberu de versos verdaderos ye d'unos 700. Inclúin munchos dichos agudos, como'l famosu "iudex damnatur ubi nocens absolvitur" ("El xuez ye condergáu cuando'l culpable ye absueltu.")