Sabela de Portugal (santa)
política española (1271–1336) From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Sabela de Portugal (Zaragoza, 1271[3] - Estremoz, Portugal 1336), o Isabel d'Aragón, foi reina de Portugal ente 1282 y 1325, declarada santa pola Ilesia católica. Fía del rei Pedro III d'Aragón y de Constanza II de Sicilia, púnxose-y el nome d'Isabel n'honor a la so tía güela, Isabel d'Hungría.
Remove ads
Vida
Muyer bien devota dende la niñez, casóse'l 24 de xunu de 1282 col rei Dionisio I de Portugal, que yera violentu ya infiel. Del so matrimoniu nacieron dos fíos:
- l'infante Alfonso (futuru Alfonso IV de Portugal).
- la infanta Constanza de Portugal, esposa de Fernandu IV de Castiella y madre y rexente d'Alfonso XI de Castiella.
La reina dedicó parte del so tiempu llibre a atender a los enfermos, vieyos y méndigos, pa los qu'ella mesma iguaba ropa. Mientres el so reináu ordenó construyir hospitales, escueles gratuites y abellugos pa güérfanos. Ordenó la construcción d'un bon númberu de conventos. A pesar de la poca moral católica del rei Dionisio, ésti sentía tanta almiración por Isabel que la dexaba llevar la so vida cristiana de forma llibre, hasta'l puntu de que la reina distribuyía de forma regular les monedes de l'Ayalga Real ente los más probes. Isabel siguió estrechamente l'exemplu del so ancestru Santa Isabel d'Hungría, adoptando la so filosofía de vida cristiana hasta tal puntu que la lleenda popular portuguesa adoptó l'episodiu del tresformamientu del pan en roses de la princesa húngara, asitiando como personaxes principales al rei Dionisio y a la so esposa.
En diverses ocasiones treslladar hasta'l campu de batalla p'acabar coles disputes ente'l so home y el so fíu Alfonso. #Asitiar ente los dos y rezaba por que la engarradiella rematara.
En 1325 Isabel enviudó del so maríu y pocu dempués realizó un viaxe de pelegrinación a Santiago de Compostela, ingresando a la so vuelta nel conventu de Santa Clara-a-Velha en Coimbra, qu'ella mesma fundara, onde tomó l'hábitu de les clarises, pero ensin faer los votos de la orde, lo que-y dexaba caltener l'alministración de la so fortuna, que dedicó a les obres de caridá.
Yá retirada, tuvo que volver mediar, esta vegada ente'l so fíu Alfonso y el so nietu Alfonso XI de Castiella. Empecipió un viaxe escontra'l campu de batalla de Castiella pa poner paz ente los dos familiares. Al so regresu atopóse indispuesta y morrió en Estremoz el 4 de xunetu de 1336. Los sos restos fueron soterraos nel so conventu de Santa Clara-a-Velha; pero al resultar ésti progresivamente anubiertu peles agües del ríu Mondego hubieron de ser treslladaos nel sieglu XVII al nuevu conventu de Santa Clara-a-Nova.
En 2009, publicóse La rosa de Coimbra (en Portugal Memórias da Rainha Santa) de la escritora española María Pilar Queralt del Fierro, biografía novelada d'esti personaxe.
Remove ads
Festividá
Tres la so muerte dizse que se producieron milagros. Foi beatificada en 1526 y canonizada pol Papa Urbanu VIII en 1625.[4] La so festividá foi introducida nel santoral católicu, celebrándose'l 4 de xunetu, día de la so muerte. Darréu, en 1694 el Papa Inocencio XII movió la fiesta al día 8 de xunetu, de cuenta que nun coincidiera cola celebración de la Octava de los santos Pedro y Pablo (del 29 de xunu al 6 de xunetu).[5] En 1955, Pío XII abolió la octava. El misal romanu de 1962 camudó la categoría llitúrxica de la festividá de santa Sabela de Portugal de "Doble" a "Tercer clase". La reforma de 1969 del calendariu clasificó la festividá como "memoria llibre" y #devolver al 4 de xunetu.
Remove ads
Patronalgu
Dende la creación en 1819 de la Diócesis de San Cristóbal de La Laguna (#Islles Canaries), Santa Sabela de Portugal ye copatrona de la mesma y de la catedral diocesana por Bulda del Papa Pío VII.[6]
Ver tamién
- Patiu de Santa Isabel del palaciu de la Aljafería.
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads