Sultanatu Bahmani
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
El sultanatu Bahmaní (tamién denomináu Imperiu Bahmaní) foi un reinu islámicu del Decán, nel sureste de la India, contemporaneu del medievu européu,[1] y el primeru de la rexón de confesión chiita.[2]
Remove ads
Historia
El sultanatu foi fundáu'l 3 d'agostu de 1347 cuando Nazir uddin Ismail Shah, quien se remontara contra'l sultán de Delhi (el turcu Muhammad bin Tughluq) dexó'l poder al gobernador Safar Khan, quien adoptó'l nome d'Ala-ud-Din Bahman Shah.[3]
La capital del nuevu estáu foi Ahsanabad (Gulbarga) ente'l 1347 y el 1425, añu en que se treslladó a Muhammadabad (Bidar).
El sultanatu Bahmaní lluchó en delles oportunidaes col imperiu hindú de Vijayanagara pol control del Decán. Algamó'l so máximu poder nel periodu 1466–1481, sol reinu de Mahammad III, en bona midida gracies al so primer ministru Mahmud Gawan, quien prindó Goa, el puertu más importante de Vijayanagara. Cuando Mahammad III dio creitu a quien denunciaben falsamente a Mahmud Gawan como traidor y executar, empezó un rápidu cayente del reinu que finalmente en 1518 estremar en cinco estados: Ahmednagar, Berar, Bidar, Bijapur y Golconda (India), conocíos como sultanatos del Decán.
Remove ads
Cultura
La dinastía Bahmaní considerábase descendiente de Bahman un llexendariu rei d'Irán, lo que los movió a convertise en mecenes de la llingua, lliteratura y cultura persa polo xeneral, hasta'l puntu en que munchos de los sultanes y príncipes aportaron a bien trataos en l'idioma y la lliteratura perses.
Otramiente, promovieron l'arquiteutura monumental d'estilu persa, contratando a arquiteutos y artesanos d'esi orixe. El Golgumbaz en Bijapur ye una muestra del estilu arquiteutónicu del periodu y cuenta con unu de los domos más grandes del mundu.
Remove ads
Referencies
Bibliografía
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads