Tapera naevia

Tapera naevia,^[3] tamién conocíu como crespín (n'Arxentina, Bolivia, Paraguái y Uruguái), cucu rayáu (en Méxicu), cucu ensin-fin (en Colombia), cuquiellu llistáu (en Costa Rica y Nicaragua), o saucé (en Venezuela),^[4] ye una especie d'ave cuculiforme perteneciente a la familia de los cucúlidos (Cuculidae), la única del xéneru Tapera. Ye mesma de Centru y Suramérica.

Pa ver la llocalidá, El Crispín.

Tapera naevia
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Cuculiformes
Familia:	Cuculidae
Xéneru:	Tapera Thunberg, 1819[2]
Especie:	T. naevia (Linnaeus, 1766)[2]
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Taxonomía

Subespecies

Conócense dos subespecies de Tapera naevia :^[5]

• Tapera naevia excellens - del sureste de Méxicu a Panamá.
• Tapera naevia naevia - Suramérica hasta Brasil, Arxentina, Trinidá y Islla Margarita.

Descripción

Esta especie tien 27 centímetru llargu y pesa 40 g. L'adultu ye principalmente'l gris castañu enantes, rayáu con negru. Tien un arcu superciliar maciu, raya malar escura y una cresta acoloratada y negra que se llevanten como la parte de la so esplegue.

Les parte ventral ye ablancazada, y la cola ye llarga y graduada. Los páxaros inmaduros tán enllordiaos y son más acolorataos na parte de tras y ales.

Vocalizaciones

De normal tien una llamada xiblada de dos o trés notes, creeespín-creeespín, pudiendo atraelo si faíse-y repetición del so cantar, esta ave en Colombia tien una influencia importante pol so cantar, dizse qu'esti silvido remembra una serie de aconteciminetos misteriosos.

Hábitat

El cuquiellu rayáu atopar n'espacios abiertos con árboles o arbustos, nos cantos de montes. Esta especie parásita de cría d'otres especies, con niales abovedaos.

Comportamientu

Alimentación

El cuquiellu rayáu come inseutos grandes, de cutiu cazaos na tierra. Este ye un solitariu, abondo cobarde que tienden escondese ente los arbustos, anque va cantar posáu en perchas o cañes seques cimeres de los árboles.

Reproducción

El cuquiellu fema pon unu, dacuando dos, güevos blancos o azuláu nel nial d'especies qu'escueye. Los güevos salen del cascarón en 15 díes.

Los pichones de la especie parasitada, son removíos polos pichones de cuquiellu a los fines que los padres adoptivos, solo alimentar a ellos. La puesta de los güevos cuando por tamañu nun puede aportar al nial, lloa realiza faciendo un buecu nel techu del mesmu.

Lleenda

Nel ámbitu rural d'Arxentina y otres zones de Llatinoamérica tuvo bien espublizada una lleenda según la cual el páxaru llamáu popularmente pol soníu del so cantar "Crespín" o "Crispín" ye una muyer convertida n'ave como castigu por non acompañar al so maríu, dende entós esta con forma de páxaru llama col so cantar al so perdíu home que se llamaba "Crespín" o "Crispín".esiste una zamba del investigador folclóricu y compositor santiagueño Oscar Segundu Carrizu :Crespín Crespín (Zamba) lletra y música: Oscar Segundu Carrizu :

Allá na soledá, :L'ecu d'una voz,

Acoraxa selva cola so

ximir.

Ye un murniu xiblar, :Facer

el dolor , :Llexendariu cantar del Crespín…Crespín…

Los cuetos de Jujuy, de Salta y Tucumán, :Y los

montes de Santiago tamién, :Cuando oyen al crespín, :La so suerte llorar

Toos trescalaos lloren al empar.

Estribillu

Porque hai de ximir, :Crespín...

Crespín...

Yá nun espera l'antroxu.

y nel so penar, Lloru ensin fin, :Compañera a la soledá.

El so místicu xiblar, :Facer

el dolor, :Llexendariu cantar del Crespín...Crespín...

Foi una allegre muyer, :Según

la tradición, :La so propia sentencia :Facer Crespín.

Porque ella supo ser

Infiel al so amor

Apasionada amiga de la so vivir.

Asina cunten qu'allá, :Cuando que se-y

avisó :Que'l so compañeru terminóse.

La so prestosa diversión, :Nun

quixo dexar , :Y ensin pena dixo hai tiempu pa´ llorar.

Estribillu :Porque hai de ximir,

Crespín...

Crespín...

Yá nun espera l'antroxu , :Y nel

so penar, :Lloru ensin fin, :Compañera a la soledá.

El so místicu xiblar, :Facer

el dolor

Llexendariu cantar del Crespín…Crespín…

En Colombia, l'ave ye llamada "tres pies" pola paecencia onomatopéyicu con estes pallabres y el so cantar. Nes zones rurales a munches persones el cantar ye badagüeyu de muerte y desgracia, acomuñando'l cantar cola muerte de daquién cercanu o traxedia. Al ser un animal tan cobarde, munches vegaes pasa inalvertíu y el cantar toma un tinte más misteriosu por ello mesmu.