Teodoricu'l Grande

Teodoricu'l Grande (en llatín: Flāvius Theodericus; griegu: Θευδέριχος [Theuderikhos]; góticu: Þiudareiks; inglés antiguu: Þēodrīc; nórdicu antiguu: Þjōðrēkr, Þīðrēkr; Dacia, 454 – Rávena, 26 d'agostu de 526), tamién conocíu como Teodoricu l'Amalu, foi un rei de los ostrogodos (474–526) y ún de los gobernantes más poderosos del so tiempu. Nel momentu de mayor apoxéu, gobernó sobre les penínsules itálica ya ibérica, la Galia mediterránea y les provincies del Danubiu, y consideráronlu un heriede de los emperadores romanos, magar que él mesmu enxamás adoptó esi títulu.

Teodoricu'l Grande
rexente 511 - 30 agostu 526 Rei d'Italia 15 marzu 493 - 30 agostu 526 ← Odoacer - Atalarico (es) → rey de los ostrogodos (es) 475 - 30 agostu 526 ← Teodomiro (es) - Atalarico (es) → magister militum (es) Patriciado urbano (es) Cónsul romanu
Vida
Nacimientu	Carnuntum, 12 de mayu de 454 (greg.)
Nacionalidá	Reinu ostrogodu d'Italia
Grupu étnicu	Ostrogodos
Muerte	Ravenna[1], 30 d'agostu de 526 (greg.)[2] (72 años)
Sepultura	Mausoleo de Teodorico (es)
Causa de la muerte	causes naturales
Familia
Padre	Teodomiro
Madre	Ereleuva Eusebia
Casáu con	Audofleda [3]
Fíos/es	Amalasunta[4] Teodegonda Ostrogotho (es)
Hermanos/es	Amalafrida
Pueblu	Amelungos (es)
Estudios
Llingües falaes	Góticu llatín
Oficiu
Oficiu	monarca, soberanu
Participante deposición de Rómulo Augústulo (es)
Llugares de trabayu	Reinu ostrogodu d'Italia y Italia
Creencies
Relixón	arrianismu

Biografía

Los territorios remanaos direutamente por Teodoricu y, nun tonu más nidiu, los reinos sobre los qu'exercía hexemonía nel añu 523. Sacante la Galia y Britania, la so hexemonía tomaba toles tierres del Imperiu romanu d'occidente.

Infancia y mocedá

Teodoricu yera orixinariu d'una rama del pueblu xermanu de los godos. El so llinaxe, los Amalos, asitiárase tres la desintegración del Imperiu hunu nel oeste de los Cárpatos, aproximao no que güei sería Hungría. El so padre foi'l caudiellu Teodomiru y la so madre la concubina d'esti, Erelieva Eusebia.

Rei d'Italia

Edictum Theodorici regis del añu (512). La continuidá de l'alministración imperial sol gobiernu de Teodoricu ganó-y el sofitu de les élites romanes.

La Italia escontra la que Teodoricu dirixó al so pueblu nel añu 488 yera un botín tremendamente deseable. La so bayura de tierres fértiles facíenla, nuna dómina na que la riqueza midíase nel poder agrariu d'un territoriu, muncho más próspera que Grecia y los Balcanes. La rede comercial que coneutaba la península, magar que debilitada por cuenta de la fragmentación de la parte occidental del imperiu, siguía siendo importante. Ello ye que a pesar de que Roma yá nun yera la ciudá más poblada del mundu, el so tamañu siguía siendo descomanáu, y bien posiblemente fuera la segunda mayor ciudá del ámbitu romanu, solo per darrera de Constantinopla

Ver tamién

• Amelungos
• Pueblu ostrogodu