Idioma griegu

El griegu ye una llingua indoeuropea con más de 3.000 años d'historia y estrémase ente griegu clásicu y griegu modernu o demotikí. El clásicu foi la llingua oficial de Grecia hasta 1976 añu en que la fin de la dictadura de los coroneles fizo que'l demóticu s'impunxere definitivamente. Tamién ye oficial na fastera griega de Xipre.

ελληνικά y νέα ελληνικά‎
Faláu en
Faláu en	Grecia, Xipre, Australia, Albania, Armenia, Reinu Xuníu, Alemaña, Xeorxa, Exiptu, Israel, Italia, Kazakstán, Canadá, Rusia, Estaos Xuníos, Turquía, Ucraína, Suecia, Azerbaixán, Rumanía y Abkhasia
Númberu de falantes
Falantes Tipu Añu 13 100 000 llingua materna 2019
Datos
Familia	llingües griegues y llingües del sur d'Europa
Estáu de vulnerabilidá	1 seguru
Sistema d'escritura	alfabetu griegu
Reguláu por	Centro para la Lengua Griega (es)

Esti idioma escríbese n'alfabetu griegu.

Dialeutos del griegu clásicu

• Xónicu: Falábase n'Eubea, nes Islles Cíclades y na rexón d'Asia menor qu'abarca Esmirna, Éfesu y Mileto. Esti dialeutu ye la base de la llingua d'Homero, Hesíodo y Heródoto.

• Eólicu: Fastera norte de la costa d'Asia Menor, na islla de Lesbos, en Tesalia y en Beocia.

• Dóricu: Noroeste de Grecia, el Peloponeso, la fastera sur de la costa d' Asia Menor, les islles de Creta y Rodes na Magna Grecia.

• Áticu: Atenes y los alredores. El griegu que a s'estudia como modelu de llingua de la antigüedá ye esti, cultiváu na lliteratura principalmente nos sieglos V e.C., tamién conocíu como'l "Sieglu de Pericles" y nel IV e.C.: Esquilo, Sófocles y Eurípides, el poeta cómicu Aristófanes, los historiadores Tucídides y Xenofonte, el filósofu Platón y los oradores Lisias, Demóstenes y Esquines.

La llingua común

Tres la unificación de Grecia con Filipu de Macedonia, el dialeutu áticu, impúsose como llingua de cultura nel mundu helenísticu, estendiéndose por tol Oriente Próximu coles conquistes d'Alexandru'l Grande. Esta yera la llingua común o koinè glôssa (ἡ κοινὴ γλῶσσα). N'ella escribieron, ente otros, el filósofu Aristóteles, l'historiador Polibio y el moralista Plutarcu. Dempués vendría la redaición del Nuevu Testamentu y la traducción del Antiguu.