Ўільям Гульд

Ўільям Гульд альбо Гулд (па-ангельску: William Gould; 1732, Ормскірк, графства Ланкашыр, Ангельшчына — 1812, Ормскірк, графства Ланкашыр, Ангельшчына) — ляндшафтны архітэктар, майстар-практык і мастак-праектавальнік, садовы майстар апошняй чвэрці XVIII стагодзьдзя.

Ўільям Гульд
І. Стараў(be) (зьлева) і Ў. Гульд (справа) у горадзе Дуброўне Магілёўскай губэрні
Дата нараджэньня	1735[1]
Месца нараджэньня	Ангельшчына, Каралеўства Вялікабрытанія
Дата сьмерці	1812
Месца сьмерці	Ангельшчына, Вялікабрытанія[d]
Занятак	садоўніцтва, ляндшафтная архітэктура
Працы	Зімні сад, аранжарэі і сад Таўрычаскага палаца ў Санкт-Пецярбурзе, Паркі ў Астраўках на Няве, Асінавым Гаі, Крэменчугу, Хэрсоне, Сімфэропалі, Бахчысараі, Карасубазары, Рэшацілаўцы, Богаяўленску, Екацерынаславе і інш.

Таўрычаскі палац ў Санкт-Пецярбурзе.
«Будынак садоўніка» (будынак Ў. Гульда)

У розных выданьнях фігуруюць дзьве даты нараджэньня: 1732 і 1735. Такія ж разыходжаньні адносна даты сьмерці майстра: 1812 і 1816. У брытанскай «Энцыкляпэдыі садоўніцтва» 1822 г. Ўільям Гульд пададзены як «пацёмкінскі садоўнік» (Potemkin’s Gardener)^[2].

Біяграфія

Ўільям Гульд прыехаў у Расею ў 1776 годзе і хутка паступіў на службу да Рыгора Пацёмкіна. У наступныя гады выконваў яго замовы.

Летам 1789 году Гульд аб’ехаў маёнткі Пацёмкіна ў Магілёўскай губэрні і спраектаваў парк у Дуброўне^[3]. Восеньню таго ж году ён працаваў у Екацярынаславе (сучаснае Дняпро) ва Ўкраіне. Як сьцьвярджаў гісторык А. А. Скалькоўскі, Пацёмкін вывез у Екацярынаслаў са свайго маёнтку ў Дуброўне, на барках па Дняпры, аранжарэю з 29 садоўнікамі^[4].

Пасьля сьмерці Пацёмкіна ў 1791 і Екацярыны II у 1796 г. заставаўся на службе садоўнікам створанага ім Таўрычаскага саду ў Санкт-Пецярбурзе. У 1799 г. Ўільям Гульд выехаў на бацькаўшчыну, але ў 1801 року вярнуўся і прасіў імпэратара Аляксандра I зноў прызначыць яго садоўнікам Таўрычаскага саду^[5].

У 1804 г. Гульд зьвярнуўся да Аляксандра I з новай просьбай — надаць яму ва ўласнасьць «вольнае месца насупраць Таўрычаскага палаца» на вуліцы, што ідзе да Смольнага манастыра^[6]. Там збудавалі «Будынак садовага майстра», які зьбярогся да нашага часу і застаецца выдатнай памяткай дзейнасьці Ўільяма Гульда ў Санкт-Пецярбурзе.

У 1806 г. ён канчаткова вярнуўся ў Ангельшчыну, дзе й памёр у 1812 (1816) г. на радзіме ў м. Ормскірк.